Rezerwat przyrody Łąck

Rezerwat przyrody Łąckrezerwat przyrody położony w gminie Łąck w województwie mazowieckim. Leży w obrębie Gostynińsko-Włocławskiego Parku Krajobrazowego[1].

Łąck
rezerwat leśny
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Mezoregion

Kotlina Płocka

Data utworzenia

1979

Akt prawny

M.P. z 1979 r. nr 13, poz. 77

Powierzchnia

15,50 ha

Położenie na mapie gminy Łąck
Mapa konturowa gminy Łąck, u góry znajduje się punkt z opisem „Łąck”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Łąck”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Łąck”
Położenie na mapie powiatu płockiego
Mapa konturowa powiatu płockiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Łąck”
Ziemia52°29′27″N 19°36′30″E/52,490833 19,608333

Został powołany Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 19 kwietnia 1979 r. (M.P. z 1979 r. nr 13, poz. 77[2]). Zajmuje powierzchnię 15,50 ha. Utworzono go w celu ochrony starodrzewu sosnowego oraz miejsca lęgowego czapli siwej[2].

Klasyfikacja rezerwatu

  • według głównego przedmiotu ochrony był to rezerwat faunistyczny (Fn)[3]. Początkowo celem ochrony było zachowanie starodrzewu sosnowego oraz miejsca lęgowego czapli siwej. Obecnie brak jest miejsca lęgowego czapli, a więc jednego z celów powołania rezerwatu[3]. Rezerwat Łąck jest obecnie klasyfikowany jako rezerwat leśny (typ fitocenotyczny, podtyp zbiorowisk leśnych), zaś za cel ochrony podaje się zachowanie zespołu grądu Tilio-Carpinetum z licznym udziałem przestojów sosnowych[4].
  • według głównego typu środowiska był to rezerwat wód śródlądowych (W)[3]; obecnie jest to rezerwat lasów i borów (L) podtypu lasów mieszanych nizinnych (lmn)[4].

Walory przyrodnicze

Teren rezerwatu położony jest na utworach trzeciorzędowych, na które składają się piaski, iły i żwiry, natomiast gliny zwałowe są pochodzenia czwartorzędowego. Teren charakteryzuje się formami plejstoceńskimi (morena czołowa, równina denudacyjna).

Powierzchnię rezerwatu pokrywa drzewostan sosnowy z udziałem dębu w wieku około 200 lat[3] i wysokości 30 m ze średnią grubością (pierśnicą) około 62 cm.

Na terenie rezerwatu stwierdzono występowanie 174 gatunków roślin naczyniowych (w tym 3 chronione, 7 paprotników) i 12 gatunków mchów[3]. Gatunki objęte ochroną częściową to konwalia, kruszyna i turówka leśna.

Do osobliwości florystycznych w rezerwacie należą zachyłka trójkątna i klon polny[3].

Przypisy