Radłów

Radłów był wsią biskupów krakowskich w województwie sandomierskim w 1629 roku^[6]. Dobra liczące 6000 morgów (w tym 2000 lasu) były własnością Ludwika i Anny Helcel. W 1883 roku kupił je Tomasz Zamojski ordynat z Królestwa Polskiego dla swoich dzieci. Po jego śmierci opiekunowie nie byli w stanie utrzymać dóbr i zostały one sprzedane na licytacji Maurycemu Straszewskiemu za 1 510 001 złotych^[7]. W 1893 roku Straszewski sprzedał dobra Henrykowi Dolańskiemu z Grębowa^[8].

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie tarnowskim. Przebiega przez nią Droga wojewódzka nr 975.

W miejscowości znajdują się mogiły żołnierzy uczestniczących w I wojnie światowej i II wojnie światowej.

W Radłowie i okolicy, na osi miejscowości Niwka – Bobrowniki Wielkie – Bobrowniki Małe – Radłów – Biskupice Radłowskie w dniach 7 i 8 września 1939 roku trwały bardzo zacięte walki wycofujących się, pod naporem niemieckiego najeźdźcy, polskich oddziałów Armii Kraków wchodzących w skład Grupy Operacyjnej „Boruta”, wśród nich 6-tej Dywizji Piechoty gen. Bernarda Monda i 21 Dywizji Piechoty Górskiej gen. Józefa Kustronia^[9]. Stawką w walce było wycofanie się jak największej liczby oddziałów polskich za rzekę Dunajec, pomimo napierających niemieckich dywizji pancernych.
W tutejszej szkole przez całą noc z 7 na 8 września 1939 roku bronił się osamotniony oddział składający się z 6 oficerów i kilkunastu szeregowych (prawdopodobnie z I batalionu 48 pułku piechoty). Po odrzuceniu wielokrotnych wezwań do poddania się obrońcy zostali spaleni miotaczami ognia wraz z budynkiem^[10].

Bilans walk bitwy radłowskiej, która miała miejsce na przedpolach Radłowa i mostu w Biskupicach Radłowskich, a w których uczestniczyli, w największym stopniu, żołnierze 3 i 4 Pułku Strzelców Podhalańskich oraz oddziałów 20 Pułku Piechoty, wspierani przez artylerię 12 Pułku Piechoty^[11], to ponad 240 zabitych i ponad 700 rannych, natomiast poświęcenie walczących, którzy związali w walkach znaczne siły niemieckie, pozwoliło na przeprawę na drugi brzeg Dunajca ponad 26 000 polskich żołnierzy, którzy kontynuowali walki w kolejnych dniach września 1939 roku.

Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego^[12].

• Układ urbanistyczny.
• Budynek plebanii, ul. Biskupska 5.
  Budynek wzniesiony w latach 1930–1933.
• Kościół pw. św. Jana Chrzciciela, otoczenie, kapliczka Chrystusa Frasobliwego.
• Pałac z parkiem.
  Obiekt wzniesiony ok. 1830 roku na miejscu drewnianego pałacu biskupiego.

• Synagoga w Radłowie

• Piramida wieku mieszkańców Radłowa w 2014 roku^[13].
• Według danych GUS z 31 grudnia 2021 r. miasto zamieszkiwały 2735 osoby^[14].

• Parafia św. Jana Chrzciciela w Radłowie

Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie urodzeni w Radłowie.

• Armia Kraków, W. Steblik, Wojskowy Instytut Historyczny, Warszawa 1989, s 286
• Bitwa radłowska wydanie II, J.Trytek przy współpracy z Rafałem Barys, Biblos, Tarnów 2020, ISBN 978-83-7793-760-0

• Radłów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 385 .
• Archiwalne widoki i publikacje związane z miejscowością w bibliotece Polona