Puch kielichowy

Puch kielichowy (łac., ang. pappus) – włoski, łuseczki, szczecinki lub rąbek powstający z przekształconego kielicha kwiatu u niektórych roślin, głównie z rodziny astrowatych^[1]. Puch kielichowy najczęściej służy do rozsiewania owoców, tworząc tzw. aparat lotny, ułatwiający ich długie utrzymywanie się w powietrzu i roznoszenie nieraz na znaczne odległości^[2].

W przeciwieństwie do alergenów pyłkowych, puch kielichowy (np. u topoli) nie ma istotnego wpływu na powstawanie i przebieg chorób alergicznych^[3].

Zobacz też

• anemochoria