Prowincje pruskie

Na kongresie wiedeńskim (30 kwietnia 1815) ustalono, że Królestwo Prus składać się będzie z 10 prowincji:

W 1822 r. prowincje Jülich-Kleve-Berg i Wielkie Księstwo Nadrenii połączyły się, tworząc Prowincję Nadrenia ze stolicą w Koblencji.

W 1829 połączono Prusy Wschodnie i Zachodnie, tworząc nową Prowincję Prusy (Provinz Preußen) ze stolicą w Królewcu. W 1878 podzielono Prusy na Wschodnie i Zachodnie.

W 1846 zniesiono Wielkie Księstwo Poznańskie i powołano Prowincję Poznańską.

W 1850 w Wirtembergii utworzono Kraj Hohenzollernów (Hohenzollernische Lande) z ziem Księstwa Sigmaringen i okolic.

W 1867 roku utworzono kolejne 3 prowincje:

• Provinz Hannover (ze stolicą w Hanowerze)
• Provinz Hessen-Nassau (ze stolicą w Kassel)
• Provinz Schleswig-Holstein (ze stolicą w Kilonii, w latach 1879–1917 w Szlezwiku)

Konstytucja pruska z 1920 roku ustaliła nowy podział administracyjny Prus na Berlin i 12 prowincji:

• Prusy Wschodnie (Ostpreußen)
• Brandenburgia (Brandenburg)
• Pomorze (Pommern)
• Śląsk Dolny (Niederschlesien)^[1]
• Śląsk Górny (Oberschlesien)^[1]
• Saksonia (Sachsen)
• Szlezwik-Holsztyn (Schleswig-Holstein)
• Hanower (Hannover)
• Westfalia (Westfalen)
• Nadrenia (Rheinprovinz)
• Hesja-Nassau (Hessen-Nassau)
• Kraj Hohenzollernów (Hohenzollernsche Lande)

W 1922 r. utworzono prowincję: Marchia Graniczna Poznańsko-Zachodniopruska (Grenzmark Posen-Westpreußen) ze stolicą w Pile.W 1929 land Waldeck włączono do Hesji-Nassau. Kraj Hohenzollernów (Hohenzollernische Lande) formalnie podlegał Nadrenii.