W ogólnej postaci prawo to mówi, że cząstkowe ciśnienie par lotnego składnika roztworu jest wprost proporcjonalne do jego ilości w tym roztworze, co można opisać następująco:
gdzie:
– cząstkowe ciśnienie par składnika
– stała proporcjonalności charakterystyczna dla składnika w stałej temperaturze,
– liczba moli składnika
Stała proporcjonalności zwana jest również stałą Henry’ego i jest zależna od układu gaz–ciecz, rozpuszczalnika i temperatury.
Dla ilości substancji wyrażonej w postaci ułamka molowego prawo Henry’ego przyjmuje postać[1]:
gdzie:
– ułamek molowy substancji
– stała wyznaczana doświadczalnie i mającą wymiar ciśnienia.
Prawo Henry’ego ma charakter liniowy w przeciwieństwie do prawa Raoulta opisującego prężność par składnika nad roztworem idealnie rozcieńczonym i jest przybliżoną zależnością eksperymentalną o charakterze izotermicznym, która jednak powinna być spełniona dla niewielkich ciśnień dowolnego układu gaz–ciecz. Równanie to zawodzi gdy mechanizm niektórych procesów związanych z rozpuszczaniem (np. dysocjacja elektrolityczna, asocjacja cząsteczek) prowadzi do nieliniowości.