Próba Schwabacha

Próba Schwabacha (ang. Schwabach test) – subiektywna metoda badania słuchu polegająca na przyłożeniu wprawionego w drgania stroika do wyrostka sutkowatego kości skroniowej i określeniu czasu słyszenia dźwięku drogą kostną. Czas ten zwykle wynosi dla normalnie słyszącego ucha w przybliżeniu 20-30 sekund. Może być on też porównywany do czasu słyszenia u osoby zdrowej (np. badającego). Próba została opisana przez niemieckiego otologa Dagoberta Schwabacha (1846-1920) w 1885 roku[1].

Gdy czas słyszenia stroika u badanego jest znacząco krótszy niż u osoby zdrowej (badającego) świadczy to o czuciowym uszkodzeniu słuchu[2].

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne