Powiat kobryński

jednostka administracyjna II Rzeczypospolitej

Powiat kobryński, powiat w województwie poleskim II Rzeczypospolitej.12 grudnia 1920 r. pod Zarządem Terenów Przyfrontowych i Etapowych z powiatu wyłączono gminy: Imienin, Wołowce, Chomsk, Drohiczyn, Braszewicze, Osowce, Odryżyn, Worocewicze, Janów, Motol, Drużyłowicze i Berdzież do nowo utworzonego powiatu drohiczyńskiego[1].

Powiat kobryński
powiat
Państwo

 Polska

Województwo

poleskie

Siedziba

Kobryń

Powierzchnia

3545 km²

Populacja (1931)
• liczba ludności


114.000

• gęstość

32 os./km²

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba gmin wiejskich

15

Położenie na mapie województwa
Położenie na mapie województwa

Powiat datowany od Zygmunta I Starego, który księstwo kobryńskie (dotąd we władaniu Kobryńskich) przyłączył do województwa podlaskiego (po 1566 roku włączony do województwa brzeskolitewskiego). W trakcie zaborów w guberni grodzieńskiej Imperium Rosyjskiego.

Jego siedzibą było miasto Kobryń. W skład powiatu wchodziło 15 gmin wiejskich, 1 miasto i 2 miasteczka.

Demografia

W grudniu 1919 roku powiat kobryński okręgu brzeskiego ZCZW zamieszkiwało 107 814 osób. Na jego terytorium znajdowało się 650 miejscowości, z których 6 miało 1–5 tys. mieszkańców i jedna miała ponad 5 tys. mieszkańców. Był nią Kobryń z 8835 mieszkańcami[2].

Oświata

W powiecie kobryńskim okręgu brzeskiego ZCZW, w roku szkolnym 1919/1920 działały 74 szkoły powszechne i 3 szkoły średnie. Ogółem uczyło się w nich 6895 dzieci i pracowało 140 nauczycieli[3].

Podział administracyjny

Gminy

Miasta

Starostowie

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Przypisy

Bibliografia