Pojazd wolnobieżny

Pojazd wolnobieżny – według ustawy o ruchu drogowym w Polsce pojazd silnikowy, którego konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do 25 km/h, z wyjątkiem ciągników rolniczych^[1]. Pojazdy wolnobieżne są wykorzystywane w rolnictwie, leśnictwie, budownictwie i transporcie bliskim. Do prowadzenia tego typu pojazdów wystarczy prawo jazdy kat. B, jednakże przy ciągnięciu przyczep o dmc przekraczającej 750 kg potrzebna jest jeszcze rozszerzenie uprawnień lub kat. T. Natomiast do obsługi tych maszyn, które są wyposażone w osprzęt roboczy, potrzebne jest także zaświadczenie eksploatacyjne (wydawane przez CDR) dla pojazdów rolniczych, zaświadczenie kwalifikacyjne (wydawane przez UDT) dla pojazdów leśnych i wózków transportowych, oraz książeczka operatora (wydawana przez IMBiGS) dla pojazdów budowlanych. Urządzenia nie są pojazdami wolnobieżnymi (prawnie z wyjątkiem Ustawy Prawo o ruchu drogowym), przez co nie muszą spełniać wymagań prawnych dla nich określonych.