Piotr Zabłocki
Piotr Zabłocki (ur. 30 lipca 1897 w Zaleszczykach, zm. 4 maja 1956 w Gdyni) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
![]() Piotr Zabłocki (przed 1928) | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 30 lipca 1897 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 4 maja 1956 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | 6 Pułk Piechoty |
Stanowiska | oficer sztabu piechoty dywizyjnej |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e7/Gr%C3%B3b_mjra_Piotra_Zab%C5%82ockiego.jpg/220px-Gr%C3%B3b_mjra_Piotra_Zab%C5%82ockiego.jpg)
Życiorys
Urodził się 30 lipca 1897 w Zaleszczykach jako syn Jana[1]. Podczas I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich i służył w stopniu plutonowego w szeregach 6 pułku piechoty w składzie III Brygady. Za swoje czyny męstwa podczas I wojny światowej otrzymał Order Virtuti Militari[2].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4], a później do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[5][6]. W latach 20. był oficerem 28 pułku piechoty w Łodzi, w tym w 1923, 1924 jako oficer nadetatowy był oficerem sztabu dowództwa piechoty 10 Dywizji Piechoty[7][8], w 1928 komendantem obwodowym przysposobienia wojskowego[9][10]. Służąc w Łodzi był od stycznia 1925 do lutego 1927 i od marca 1928 do stycznia 1929 prezesem Łódzkiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej[11][10]. W 1932 był komendantem placu Gniezno[12]. W kwietniu 1934 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowogródek na stanowisko komendanta[13]. 1 września 1938 dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Nowogródek, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant Rejonu Uzupełnień”.
Do końca życia pozostawał w stopniu majora w stanie spoczynku[14]. Zmarł po ciężkiej chorobie 4 maja 1956 w Szpitalu Miejskim w Gdyni. Pochowany 7 maja 1956 na cmentarzu Witomińskim w Gdyni[14] (kwatera 58-7-14)[15]. Był żonaty, miał dzieci[14].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6351
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[16][10]
- Medal Zwycięstwa (Médaille Interalliée)
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.