Peter Gabriel

Urodził się w hrabstwie Surrey. Jego ojcem był Ralph Parton Gabriel (1912–2012), inżynier elektryk, a matką – Edith Irene Allen, która pochodziła z rodziny z muzycznymi inklinacjami. Jego rodzice prowadzili farmę Coxhill. Jako dziecko uczył się od matki gry na fortepianie, co wówczas nie wzbudzało jego entuzjazmu: Petera nudziły lekcje gry na fortepianie, nie miał dość silnej motywacji, by przy nich wytrwać^[5].

Od najmłodszych lat dzieciństwa sprawiał wrażenie osoby zamkniętej w sobie. Wspominał: Matka i siostra chodziły do klubów bądź jeździły konno. Mnie to zupełnie nie pociągało, więc zostawałem na farmie i pogrążałem się w swoim własnym świecie. To chyba wtedy zacząłem być pochłonięty własną wyobraźnią^[5]. W 1963 rozpoczął naukę w prywatnej szkole średniej Charterhouse i zamieszkał w internacie. Placówka nie zrobiła na nim dobrego wrażenia. Wspominał: W szkołach prywatnych panowała nieprzyjazna, groźna, uciążliwa atmosfera. (…) Dla kogoś, kto przedtem żył jak w gnieździe, było to koszmarnym snem. Sądzę, że ci, którzy czuli się tu świetnie, zawdzięczali to swoim sukcesom w sporcie, w nauce, w humanistyce, albo byli urodzeni do życia w towarzystwie. Nie spełniałem żadnego z tych warunków, więc czułem się nieprzystosowany^[5].

W okolicach 1963 skomponował swoją pierwszą piosenkę – „Sammy the Slug”, a w następnym roku zaczął grać na perkusji, jednak wkrótce porzucił instrument. Jako że dysponował dobrym głosem, postanowił, że zostanie muzykiem, ponieważ chciał tym zaimponować dziewczynom^[5]. Na kanwie wspólnego zainteresowania twórczością Otisa Reddinga, a także niechęci do warunków panujących w szkole, zaprzyjaźnił się z Tonym Banksem. Kiedy miał 15 lat, został perkusistą w zespole The Milords, który tworzyli starsi uczniowie Charterhouse. W 1966 dołączył do zespołu Spoken Word, a następnie – wraz z Banksem i Anthonym Phillipsem założył grupę The Garden Wall, której skład uzupełnił perkusista Chris Stewart.

Tony i Peter zaczęli komponować, a ich pierwszym wspólnym dziełem był utwór „She Is Beautiful” (później przemianowany na „The Serpent” i pod tą nazwą umieszczony na debiutancki albumie Genesis). Do składu The Garden Wall wkrótce dołączył Mike Rutherford, po czym zespół zarejestrował demo składające się z sześciu utworów. Rozpoczęli też współpracę z producentem Jonathanem Kingiem, który zaproponował im zmianę nazwy zespołu na Genesis^[5].

Gabriel jako wokalista Genesis nagrał w sumie sześć albumów. Po wydaniu drugiej płyty Trespass doszło do zmian w składzie zespołu, Gabriel stał się głównym autorem tekstów, często w formie dość rozbudowanych historii (jak np. w utworze „The Musical Box” z albumu pt. Nursery Cryme).

Był pomysłodawcą uzupełnienia wizerunku scenicznego o rekwizyty teatralne, kostiumy i przebrania, do czego zainspirowały go częste awarie sprzętu koncertowego, które wywoływały długie przerwy między utworami. Nieustannie rozbudowywane rekwizyty sceniczne z czasem skomplikowały relacje wewnątrz zespołu, szczególnie nie przepadał za nimi Phil Collins, który twierdził, że cierpi z tego powodu muzyka. Po wydaniu płyty Selling England by the Pound Gabriel rozważał odejście z Grenesis. Tłumaczył: W stosunkach wewnątrz grupy zawsze rozgrywają się starcia o własne ego jej członków. Kiedy ma się zły dzień, pojawiają się wątpliwości: «Czy warto ciągnąć to dalej?» Ale zaraz potem nastrój się poprawia i myśli się: «Ależ to jest wspaniałe!» Moja chęć odejścia narastała powoli^[5].

Na potrzeby albumu pt. The Lamb Lies Down on Broadway stworzył postać Raela, który odbywał wewnętrzną podróż. Gabriel wymógł na kolegach to, iż miał być on jedynym autorem tekstów poszczególnych piosenek ilustrujących całość dzieła. W tym samym czasie otrzymał propozycję napisania scenariusza od Williama Friedkina, świętującego sukces Egzorcysty. Jako że próby do nagrania The Lamb… już się rozpoczęły, to sprawy zaczęły się komplikować, tym bardziej że propozycji Friedkina sprzeciwił się Tony Banks. Reżyser w końcu wycofał się z pomysłu.

Kolejne napięcia w Genesis wywołał fakt, że Gabriel spodziewał się z żoną dziecka, przez co nie mógł poświęcać tyle czasu zespołowi, ile od niego oczekiwano, poza tym opóźniał oddawanie tekstów piosenek. Praca nad płytą przeciągała się i trwała w sumie pięć miesięcy. Trasa promująca dwupłytowe dzieło okazała się wyczerpująca. Historia Raela była ilustrowana pokazami slajdów, które praktycznie za każdym razem się zacinały, poza tym niektóre rekwizyty i przebrania używane przez Gabriela były monstrualnych rozmiarów i przez to trudne w użyciu podczas koncertów. Gabriel podczs trasy podjął ostateczną decyzję o odejściu, mimo że Banks wielokrotnie nakłaniał go do pozostania. W maju 1975 zagrała swój ostatni koncert z Genesis^[5].

W latach 60. poznał Jill Moore, którą poślubił w marcu 1971^[5]. 26 lipca 1974 urodziła mu się córką Anna-Maria, której narodziny opisał jako „doświadczenie, które odsunęło wszystkie inne sprawy w cień”. Tłumaczył: Nie chciałem już być produktem z taśmy montażowej gwiazd rocka. Rzeczą ważniejszą od albumu stało się dla mnie to, aby wszystko ułożyło się dobrze z Jill i Anną. Było to powodem wielu spięć w zespole^[5].

• nagrody Grammy
  • 1989 Passion w kategorii najlepszy album new age
  • 1992 Digging in the Dirt w kategorii najlepszy teledysk krótkometrażowy
  • 1993 Steam w kategorii najlepszy teledysk krótkometrażowy
  • 1995 Secret World Live w kategorii najlepszy teledysk długometrażowy
• Piosenka Biko została umieszczona na liście 500 piosenek, które ukształtowały rock utworzonej przez Rock and Roll Hall of Fame.

• petergabriel.com – oficjalna strona Petera Gabriela (ang.)