Papirus 43
Papirus 43 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem – grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na VI albo VII wiek. Zawiera fragmenty Apokalipsy św. Jana.
| Data powstania | VI/VII wiek |
|---|---|
| Rodzaj | Kodeks papirusowy |
| Numer | |
| Zawartość | Apokalipsa św. Jana 2; 15-16 † |
| Język | grecki |
| Typ tekstu | tekst aleksandryjski |
| Kategoria | II |
| Miejsce przechowywania | Londyn |
Opis
Zachowały się fragmenty kodeksu z tekstem Apokalipsy św. Jana 2:12-13; 15:8-16:2[1].
Tekst
Tekst grecki rękopisu reprezentuje tekst aleksandryjski, Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii II[1].
Historia
Tekst rękopisu opublikowany został w 1922 roku[2], następnie przez Schofielda. Ernst von Dobschütz umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 43[3].
Rękopis datowany jest przez INTF na wiek VI albo VII[1].
Obecnie przechowywany jest w British Library (Inv. 2241) w Londynie[1].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- W. E. Crum, and H. I. Bell, Coptica III, Wadi Sarga: Coptic and Greek Texts from the Excavations Undertaken by the Byzantine Research Account, (Copenhagen, 1922), pp. 43–51.
- Ellwood M. Schofield, The Papyrus Fragments of the Greek New Testament, Southern Baptist Theological Seminary, Louisville, 1936, ss. 292-295.