Pahoroides

Samce z tego rodzaju osiągają 2,2–3,3 mm, a samice 1,7–2,3 mm długości ciała. Karapaks i spód ciała mają ciemnoszarobrązowe, odnóża pomarańczowobrązowe, a na wierzchu opistosomy jasnoszary wzór. Szczękoczułki mają zęby na przedniej i tylnej krawędzi oraz ząbkowany rowek na kły. Opistosoma u samców jest wydłużona, u samic zaś kulistawa. Na stożeczku występują 3 włoski. Narządy rozrodcze samic odznaczają się wydłużonym, sięgającym co najmniej połowy długości opistosomy trzonkiem epigyne. Goleń nogogłaszczków u samców jest silnie wydłużona w kierunku retrodystalnym, a na wydłużeniu tym leżą 1–2 makroszczecinki i 3 trichobotria. Apofiza tegularna jest wydłużona i sięga aż za dystalną krawędź cymbium. Paracymbium ma wydłużone wgłębienie. Prosty embolus ma kształt kolca^[1].

Pająki te budują wysklepione sieci łowne, w kształcie odwróconej miski. Zamieszkują wśród niskiej roślinności i zarośniętej ściółki w lasach i zaroślach^[1].

Przedstawiciele rodzaju są endemitami Wyspy Północnej Nowej Zelandii^[1][2]. Poznane gatunki zasiedlają jedynie jej północą część: od North Cape po Maungatautari i jeziora Rotorua i Waikaremoana^[1].

Rodzaj ten wprowadzony został w 1990 roku przez Raymonda Forstera w publikacji współautorstwa Normana I. Platnicka oraz Jonathana A. Coddingtona^[2].

Należy tu 8 opisanych gatunków^[2]:

• Pahoroides aucklandica Fitzgerald & Sirvid, 2011
• Pahoroides balli Fitzgerald & Sirvid, 2011
• Pahoroides confusa Fitzgerald & Sirvid, 2011
• Pahoroides courti Forster, 1990
• Pahoroides forsteri Fitzgerald & Sirvid, 2011
• Pahoroides gallina Fitzgerald & Sirvid, 2011
• Pahoroides kohukohu Fitzgerald & Sirvid, 2011
• Pahoroides whangarei Forster, 1990