Pachnephorus villosus
Pachnephorus villosus – gatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych i podrodziny szczerotków. Zamieszkuje Europę i Azję Mniejszą.
| Pachnephorus villosus | |||
| (Duftschmid, 1825) | |||
.jpg) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | stonki | ||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | szczerotki | ||
| Plemię | Bromiini | ||
| Rodzaj | Pachnephorus | ||
| Podrodzaj | Pachnephorus (Pachnephorus) | ||
| Gatunek | Pachnephorus (Pachnephorus) villosus | ||
| Synonimy | |||
| |||
Taksonomia
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1825 roku przez Caspara Erasmusa Duftschmidta pod nazwą Eumolpus villosus[1].
Morfologia
Chrząszcz o podługowatym, prawie walcowatym ciele długości od 2,8 do 4 mm[2], bardziej przysadzistym niż u P. syriacus[3]. Ubarwienie ma miedziste do ciemnomosiężnego z czerwonobrunatnymi odnóżami (często z rudymi goleniami) i członami czułków od pierwszego do szóstego[2][3]. Przedplecze ma całkowicie obrzeżone krawędzie boczne[3], a powierzchnię gęsto, poprzecznie punktowaną, delikatniej i drobniej w części środkowej, grubiej i głębiej zaś w częściach bocznych[2][3]. Na błyszczących pokrywach występują rzadkie, jasne łuski, a pomiędzy łuskami szeregi bardzo drobnych punktów[3]. Genitalia samca cechują się mocno zagiętym środkowym płatem edeagusa[2].
Rozprzestrzenienie
Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Austrii, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii oraz europejskich części Rosji i Turcji, w Azji zaś z anatolijskiej części Turcji[1]. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony został jako gatunek krytycznie zagrożony wymarciem (CR)[4]. Z Polski podany został błędnie na początku XX wieku[2].