Państwowe Muzeum Historii Uzbekistanu

Instytucja została założona w 12 lipca 1876 roku jako Muzeum Narodowe Turkiestanu^[3]. Placówka została przemianowana na Główne Muzeum Azji Środkowej^[4], od 1970 w nowym gmachu^[5] funkcjonowała jako Muzeum Lenina^[6]. Obecnie (2023 rok) muzeum stanowi główny ośrodek naukowo-badawczy Uzbekistanu w zakresie konserwacji i badań zabytków uzbeckich oraz artefaktów pochodzących z Azji Środkowej^[2]. Dyrektorką muzeum jest Jannat Ismailova^[7].

Gmach muzeum znajduje się w centrum miasta, na kwadratowym placu (dawny plac Lenina), w sąsiedztwie dwóch budynków rządowych^[6]. Budynek został wzniesiony z żelbetonu i szkła, jego styl nawiązuje do tradycyjnego uzbeckiego zdobnictwa^[6]. Jest to prostopadłościan, którego elewację pokrywała biało-różowy marmur^[5]. Przestrzeń ekspozycyjną stanowi dwadzieścia sal o różnorodnym wystroju^[6].

Muzeum posiada ponad 300 tys. eksponatów^[5]. Trzon kolekcji muzeum stanowią zabytki archeologiczne (około 70 tys. jednostek^[5]), w tym kolekcja monet, m.in. złotych i srebrnych^[2] (ponad 18 tys. sztuk^[5]). Wystawy dzielą się na 9 sekcji ułożonych chronologicznie od epoki kamienia do współczesności^[3]. Ekspozycja prezentuje m.in. rozwój przemysłowy Uzbekistanu, w tym proces powstawania jedwabiu, a także porusza zagadnienia związane w literaturą i muzyką Uzbekistanu^[8]. Jednymi z bardziej znanych eksponatów są: figura Buddy z I wieku n.e. oraz saksoński kocioł z brązu z IV-V wieku p.n.e.^[3]

Placówka dysponuje także biblioteką naukową^[5].

• 
  Fasada (2014)
• 
  Hol główny (2017)
• 
  Wystawa na 1. piętrze (2017)
• 
  Wystawa na 1. piętrze (2017)
• 
  Posąg Buddy z dwoma mnichami
• 
  Ceramiczne figurki z Samarkandy, XII wiek
• 
  Miedziany dzban z Samarkandy, VIII-IX wiek
• 
  Ceramika z XIV wieku