Pałac w Wojcieszowie Górnym

Pałac Bergmanna w Wojcieszowie Górnym – wybudowany w 1596 r. w Wojcieszowie[1]. Renesansowy obiekt jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzi jeszcze park.

Pałac w Wojcieszowie Górnym
Symbol zabytku nr rej. pałac A/3431/ 651/J z 7.08.1980, park A/3432/628/J z 4.04.1980
Ilustracja
Pałac w 2014 roku po zniszczeniu elewacji
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Wojcieszów

Adres

ul. Bolesława Chrobrego 38 (48)

Typ budynku

Pałac

Styl architektoniczny

Renesans

Kondygnacje

2-3

Ukończenie budowy

1596 r.

Ważniejsze przebudowy

1880, 1930 r.

Odbudowano

1975 (remont)

Położenie na mapie Wojcieszowa
Mapa konturowa Wojcieszowa, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac w Wojcieszowie Górnym”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Pałac w Wojcieszowie Górnym”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pałac w Wojcieszowie Górnym”
Położenie na mapie powiatu złotoryjskiego
Mapa konturowa powiatu złotoryjskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Pałac w Wojcieszowie Górnym”
Ziemia50°57′17″N 15°55′23″E/50,954722 15,923056

Obecnie zniszczony na początku XXI wieku i niezabezpieczony pałac popada w ruinę (jego były właściciel usunął dach, tynki i sztukaterie, zniknęła także cenna balustrada).

Położenie

Pałac położony jest w Wojcieszowie Górnym, w województwie dolnośląskim, w powiecie złotoryjskim, położone nad rzeką Kaczawą, w Górach Kaczawskich w Sudetach Zachodnich.

Historia

Od XVI do drugiej połowy XVIII w. znajdował się tu dwór. Jego właścicielami byli m.in. członkowie rodzin von Redern i von Zedlitz. W 1777 r. dobra przejęła Henrietta Sophia baronowa von Bothmer, a trzy lata później jej mąż Johann Georg August baron von Bothmer.

Kolejnymi właścicielami byli m.in. baronowie von Troschke. W 1858 r. folwark z pałacem kupił Nicolaus Peter wielki książę von Oldenburg. 4 lipca 1891 r. majątek otrzymał jako wiano Richard Friedrich Wilhelm Ludwig von Bergmann, zaślubiając córkę właściciela tych terenów, Luise von Korn. Wtedy to przebudowano i rozbudowano dwór według projektu Wilelma Rheniusa. Zachowano m.in. renesansowy portal z kartuszami herbowymi rodzin: von Korn (po lewej) i von Eichborn (po prawej)[2].

Po śmierci Richarda Friedricha w 1906 r., panią na dobrach została wdowa Luisa. Pałac został strawiony przez pożar 2 lipca 1930 r.[3] Jeszcze tego samego roku został odbudowany, chociaż w uproszczonej formie. W wyniku pospiesznej odbudowy stracił m.in. strzelistą wieżę.

Pałac ocalał w czasie II wojny światowej. Później należał do Uniwersytetu Łódzkiego i tamtejszego oddziału Polskiej Akademii Nauk. W latach 70. XX w. przejęło go PGR Ptaszkowa[4], następnie szereg instytucji związanych z hodowlą zarodową. W latach 70. i 80. budynek był remontowany. Po 1989 roku, w następstwie długów zaciągniętych przez prywatnego właściciela, rezydencja została przejęta przez komornika.

W 2012 roku kolejny nabywca w porozumieniu z konserwatorem zabytków przystąpił do renowacji, lecz prac zaniechano. Następnie pałac wystawiono na sprzedaż[5]. Wobec braku reakcji na zalecenia konserwator zabytków zawiadomił prokuraturę[6]. W marcu 2016 roku właścicielowi przedstawiono zarzuty uszkodzenia zabytku[7].

Architektura

Pałac murowany z kamienia i cegły, otynkowany, wzniesiony na planie nieregularnego czworoboku, częściowo dwu- częściowo trzykondygnacyjny, nakryty dachem dwuspadowym z facjatami. Fasada (elewacja północna) jedenastoosiowa, z trzyosiowym ryzalitem mieszczącym główne wejście, poprzedzonym tarasem ze schodami. Główne wejście między pilastrami w ozdobnym portalu zwieńczonym trójkątnym frontonem zawierającym kartusz herbowy rodzin von Korn (po lewej) i von Eichborn (po prawej). W narożniku południowo-zachodnim zbudowano wysoką wieżę, prawdziwą dominantę pałacu. Elewacje rezydencji zachowały część detali architektonicznych: wydatne gzymsy przepaskowe między kondygnacjami, boniowanie naroży budynku, prostokątne obramowania otworów okiennych[9]. W pobliżu park o pow. 3,38 ha.

Inne

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne