Pałac w Olszynie Dolnej

Pałac w Olszynie Dolnej – wybudowany w 1830 roku, położony we wsi Olszyna Dolna w powiecie lubańskim, w pobliżu drogi z Jeleniej Góry do Zgorzelca. Dnia 28 września 1995 został wpisany do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa pod numerem 411/1235/J.

Pałac w Olszynie Dolnej
Symbol zabytku nr rej. 411/1235/J (28 września 1995)[1]
Państwo

 Polska

Miejscowość

Olszyna Dolna

Styl architektoniczny

neorenesans niderlandzki

Kondygnacje

2

Rozpoczęcie budowy

1830

Ukończenie budowy

1845

Ważniejsze przebudowy

lata 80. XIX wieku
1967–1968[2]

Pierwszy właściciel

hrabia Pourtales

Położenie na mapie gminy Olszyna
Mapa konturowa gminy Olszyna, blisko centrum u góry znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac w Olszynie Dolnej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac w Olszynie Dolnej”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po lewej znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac w Olszynie Dolnej”
Położenie na mapie powiatu lubańskiego
Mapa konturowa powiatu lubańskiego, blisko centrum na prawo znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac w Olszynie Dolnej”
Ziemia51°04′24,744″N 15°21′18,050″E/51,073540 15,355014

Historia pałacu

Budowę pałacu rozpoczął w 1830 roku, w miejscu dworu z XVII wieku, hrabia Pourtales. Prace budowlane zostały zakończone w 1845 roku, a budowla otrzymała późnoklasycystyczny styl. W latach osiemdziesiątych XIX wieku pałac został zmodernizowany w stylu neorenesansu niderlandzkiego. Na początku XX wieku dobudowano zachodnie skrzydło i wieżę. Po II wojnie światowej w pałacu mieściło się m.in. przedszkole, lokal mieszkalny PGR-u. W 1959 roku budynek został zniszczony przez pożar. Po odbudowie w latach 1967–1968 umieszczono w nim szkołę. Obecnie pałac jest własnością prywatną. Od 2010 roku jest remontowany[2].

Architektura pałacu

Pałac jest murowany z cegły, dwukondygnacyjny, podpiwniczony o zwartych regularnych bryłach zakończonych neorenesansowymi szczytami. Trójskrzydłowa rezydencja wybudowana na planie litery "U" z niewielkim, prostokątnym dziedzińcem zamkniętym murem od strony północno-wschodniej. Nad budowlą góruje czworoboczna wieża nakryta czterospadowym dachem łamanym, umieszczona w zachodniej części korpusu głównego[3][4].

Pałac otoczony był dużym parkiem krajobrazowym z wiekowym drzewostanem. Obecnie zachowały się jedynie jego pozostałości. W pobliżu istniała również bażanciarnia. Zachowały się ponadto dawne zabudowania gospodarcze, które dziś są zniszczone i zaniedbane[5].

Bibliografia

  • Marek Gaworski: Najpiękniejsze zamki i pałace Śląska i pogranicza polsko-czeskiego. Strzelce Opolskie: Matiang, 2012. ISBN 978-83-932293-6-9.

Przypisy

Linki zewnętrzne