Pałac w Luboradzu
Pałac w Luboradzu – zabytkowy[2] pałac w Luboradzu (województwo dolnośląskie) powstał w latach 1681–1686 w wyniku przebudowy istniejącego tu wcześniej dworu obronnego. W XVIII, XIX i XX wieku był przebudowywany, po raz ostatni w latach 1938–1944 według projektu Augusta Wilhelma Hogreve’a.
![]() | |
Zamek w Luboradzu | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Adres | Luboradz 4 |
Typ budynku | |
Styl architektoniczny | |
Architekt | Carlo Rossi, August Wilhelm Hogreve, Antoni Domenico Rossi |
Rozpoczęcie budowy | XV wiek |
Ważniejsze przebudowy | XVII, XVIII, XIX, XX w. |
Pierwszy właściciel | Nicolaus von Sachenkrirch |
Kolejni właściciele | Otto v. Nostitz (1608-64), Christoph v. Nostitz (1643-1712), v. Schweinichen |
Położenie na mapie gminy Mściwojów ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu jaworskiego ![]() | |
![]() |
Historia
Pierwotnie w tym miejscu istniał dwór obronny z XVI wieku[3]. Budynek ten w latach w 1681-1686 został gruntownie przebudowany na potężny pałac o barokowej formie[3]. W XVIII i XIX wieku budowla była przerabiana i restaurowana[3]. W latach 1938–1944 budynek został przebudowany według projektu Augusta Wilhelma Hogreve’a[3]. Po 1945 roku pałac był w dobrym stanie i należał do Urzędu Gminy w Mściwojowie[3]. W latach 1961–1963, oraz 1983–1984 budynek był remontowany, obecnie jest w złym stanie technicznym[3].
Architektura
Pałac jest dwutraktową, czteroskrzydłową budowlą z niewielkim dziedzińcem, posiada dwie kondygnacje i kryty jest dachami dwuspadowymi[3]. Nad wejściem od strony dziedzińca zachował się kartusz[3] z herbami Christopha Wazlawa von Nostitz (1643-1712)[4] (L) i Marie Juliane von Tschetschau-Mettich (P)[5]. Wschodnia elewacja z portalem bramnym i balkonem ponad dawną fosą podobna jest do wystroju zewnętrznego wczesnorenesansowych pałaców miejskich Starej Kastylii. W zachodniej części widoczne są na elewacjach relikty ozdób sgraffitowych w stylu renesansowo-manierystycznym[3]. Wewnątrz znajduje się sala balowa z portretami właścicieli pałacu pochodząca z końca XVII wieku oraz polichromowane, renesansowe stropy belkowe w kilku pomieszczeniach[3]. Od południa z budowlą sąsiadują pozostałości po parku oraz dawne budynki dworskie: stajnie i domy[3]. Pałac jest częściowo zrujnowany[3]. Obecnie są prowadzone prace renowacyjne wykonywane na zlecenie właściciela.
- von Nostitz
- von Mettich
Przypisy
Bibliografia
- Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, ISBN 978-83-89102-63-8.