Pałac Kornów w Pawłowicach
Narzędzia
Ogólne
Drukuj lub eksportuj
W innych projektach
![]() | |||
![]() | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Miejscowość | |||
Adres | ul. Pawłowicka 87/89, 101 | ||
Typ budynku | pałac | ||
Styl architektoniczny | renesans północny | ||
Architekt | |||
Rozpoczęcie budowy | 1891 | ||
Ukończenie budowy | 1895 | ||
Ważniejsze przebudowy | 1956 | ||
Zniszczono | 1976 pożar | ||
Odbudowano | 1976 | ||
Pierwszy właściciel | Heinrich Korn, Helena Moriz-Eichborn | ||
Kolejni właściciele | 1892–1920 Marie von Schweinichen | ||
Obecny właściciel | |||
![]() | |||
| |||
Strona internetowa |
Pałac Kornów w Pawłowicach – zabytkowy[2] pałac na osiedlu Pawłowice (Wrocław).
Pierwotnie folwark w Pawłowicach należący do klasztoru św. Wincentego we Wrocławiu, w 1891 roku nabyty przez Henryka Korna i przekształcony w siedzibę rodową. Na frontonie pałacu zachowane herby Heinricha von Korn i Heleny z domu von Eichborn. Wokół pałacu dobrze utrzymany park o powierzchni 7,2 ha, w parku staw o powierzchni 0,4 ha, kamienny mostek sklepiony łukiem koszowym oraz glorieta. Obecnie pałac i park są własnością Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu i mieści się w nim Centrum Szkolenia Ustawicznego, centrum konferencyjne, hotel i restauracja.
Folwark w Pawłowicach do roku 1810 był własnością opactwa św. Wincentego na Ołbinie[3]. Po sekularyzacji dóbr kościelnych dobra kilkakrotnie zmieniały właścicieli[4]. W 1886 roku[4] wydawca i mecenas sztuki, Heinrich Korn z żoną Heleną z domu von Eichborn zakupili ten majątek, w którym po rozbiórce istniejących zabudowań, wybudowano w latach 1891-1895 pałac oraz przekomponowano istniejący od połowy XIX wieku park (projekt pałacu i zmian w parku jest przypisywany Augustowi Orthowi). W 1892 roku pałac przeszedł na własność Marie von Schweinichen córki Heinricha von Korna. Dobudowano wtedy drugie skrzydło utrzymane zewnętrznie w tym samym stylu[5][4] i łącznik z przejazdem[4]. W dniu 16 lutego 1945 Pawłowice zostały zajęte bez walk[4].
W latach 1945-1952 pałac był użytkowany przez Uniwersytet Wrocławski, a w 1952 został przejęty przez Akademię Rolniczą (obecnie Uniwersytet Przyrodniczy). W 1956 przebudowano wnętrza. W roku 1976 po pożarze odbudowano dach i poddasze[5].
W 1996 roku pałac wraz z folwarkiem został wpisany do rejestru zabytków[1]. Po uznaniu w 2005 roku[1] całego kompleksu jako zespołu zabytkowego, rozpoczęła się jego renowacja – odrestaurowano pałac i oficyny oraz odremontowano pozostałe pomieszczenia gospodarcze. Obecnie mieści się w nim Centrum Szkolenia Ustawicznego, centrum konferencyjne, hotel i restauracja[6].
Piętrowy pałac wybudowany na planie prostokąta jest jednym z najpóźniejszych obiektów w stylu renesansu północnego we Wrocławiu[5]. Obiekt kryty wysokim dachem mansardowym z lukarnami. Od frontu ryzalit zwieńczony szczytem - frontonem zawierającym kartusz z herbami Heinricha von Korn (L) i Heleny z domu von Eichborn (P). Po prawej stronie dwupiętrowa wieża. Pałac jest częścią zespołu pałacowo-folwarcznego[1]:
Zaniedbane w okresie PRL, odrestaurowane i w 2011 udostępnione do zwiedzania arboretum o powierzchni 78,5 ha wraz z przypałacowym parkiem w stylu angielskim o powierzchni 7,2 ha, którego centralnym elementem jest sztuczny staw[7].
W arboretum znajduje się ponad 200 gatunków drzew i krzewów, w tym[6]: