Okręty podwodne typu Skate

Okręty podwodne typu Skateamerykańskie okręty podwodne, pierwszy na świecie wprowadzony do służby typ okrętów tej klasy, wyposażonych w system napędu jądrowego. Oparte w pewnej mierze na projekcie konwencjonalnych okrętów typu Tang, cztery jednostki typu Skate były ostatnimi amerykańskimi okrętami podwodnymi których kadłub nie był oparty na rozwiązaniach opracowanych w programie badawczym „albacore”. Myśliwskie okręty Skate były w rzeczywistości dwuśrubowymi nuklearnymi odpowiednikami swoich poprzedników.

Okręty podwodne typu Skate
Ilustracja
Rodzaj okrętu

SSN

Kraj budowy

Stany Zjednoczone

Stocznia

Electric Boat

Zbudowane

cztery

Użytkownicy

 US Navy

Typ następny

Barbel

Uzbrojenie:
22 torpedy
Wyrzutnie torpedowe:
• dziobowe
• rufowe


6 × 533 mm
2 × 533 mm

Sensory

pasywny sonar AN/BQR-2;
aktywny skaner AN/SQS-4

Załoga

95 oficerów i marynarzy

Wyporność:
• na powierzchni

2550 t

• w zanurzeniu

2848 t

Zanurzenie testowe

213 m

Długość

81,6 m

Szerokość

7,62 m

Napęd:
1 x S3W oraz S4W,
2 turbiny,
2 śruby,
moc 7300 KM
Prędkość:
• na powierzchni
• w zanurzeniu


15,5 w.
18 w.

Geneza i konstrukcja

Rozmiary i koszt budowy USS „Nautilus” (SSN-571) oraz USS „Seawolf” (SSN-575) uważane były za zbyt duże, stąd też United States Navy nie zdecydowała się oprzeć na ich konstrukcji budowy pełnych serii odpowiadających im okrętów, wybierając w zamian dla pierwszej pełnej serii atomowych okrętów podwodnych projekt oparty na konstrukcji okrętów typu Tang, z mniejszym niż na dwóch pierwszych okrętach atomowych reaktorem z odpowiednio też w konsekwencji zredukowaną w ten sposób prędkością. Instalacja reaktora jednakże wymagała większej średnicy kadłuba, co zwiększyło średnicę kadłuba sztywnego nowego typu okrętów. W rzeczywistości, geneza konstrukcji kadłuba tych okrętów sięgała aż niemieckich okrętów typu XXI, których pochodną stanowiły okręty typu Skate[1]. W ramach tego typu, zastosowano jednak dwa różne typy reaktorów – dwa pierwsze okręty: „Skate” (SSN-578) oraz „Swordfish” (SSN-579) zostały wyposażone w reaktory typu S3W, natomiast „Sargo” (SSN-583) i „Seadragon” (SSN-584) otrzymały jednostki S4W.

Okręty typu Skate, podobnie jak typu Tang otrzymały pasywny sonar AN/BQR-2 oraz aktywny skaner AN/SQS-4. Uzbrojenie tych okrętów stanowiły 22 torpedy, wystrzeliwane z sześciu wyrzutni dziobowych oraz dwóch wyrzutni rufowych.

Projekt okrętów typu Skate został przygotowany jeszcze przed pierwszym wyjściem w morze „Nautilusa”, a w ciągu miesiąca po tym fakcie, marynarka wojenna zamówiła okręt wiodący typu – USS „Skate” (SSN-578) oraz siostrzany USS „Swordfish” (SSN-579). Dwa miesiące później, zamówiony został USS „Sargo” (SSN-583) oraz USS „Seadragon” (SSN-584). Szybki rozwój technologii atomowych okrętów podwodnych, pozwolił jednak US Navy zamówić w ciągu kolejnych dwóch lat okręt wiodący zupełnie nowego typu SkipjackUSS „Skipjack” (SSN-585) oraz ogromny jak na owe czasy okręt dozoru radarowego USS „Triton” (SSRN-586). O ile jednak „Triton” jako niezbyt praktyczny nie doczekał się kontynuacji w postaci kolejnych jednostek tej samej konstrukcji, o tyle kolejno budowane szybkie okręty typu Skipjack stały się udanymi następcami okrętów typu Skate i jednymi z najważniejszych amerykańskich konstrukcji podwodnych czasów zimnej wojny.

Harmonogram budowy oraz służby okrętów podwodnych typu Skate
OkrętStoczniaPoczątek budowyWodowaniePrzyjęcie do służbyKoniec służby
Skate Electric Boat21 lipca 195516 maja 195723 grudnia 195712 września 1986
Swordfish Portsmouth25 stycznia 195627 sierpnia 195715 września 195816 lutego 1989
Sargo Mare Island21 lutego 195610 października 19571 października 195821 kwietnia 1988
Seadragon Portsmouth20 czerwca 195616 sierpnia 19585 grudnia 195912 czerwca 1984

Bibliografia

  • Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K.J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.

Przypisy