Odobenocetops
Odobenocetops – rodzaj walenia z grupy zębowców. Jedyny przedstawiciel rodziny Odobenocetopsidae. Żył we wczesnym pliocenie na terenie dzisiejszej Ameryki Południowej. Cechą charakterystyczną przedstawicieli rodzaju były długie kły – u niektórych osobników, których skamieniałości zachowały się w materiale kopalnym, jeden z kłów był dłuższy od drugiego.
| Odobenocetops | |||
| Okres istnienia: wczesny pliocen | |||
 Odobenocetops leptodon | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Infrarząd | |||
| Parvordo | |||
| Rodzina | Odobenocetopsidae | ||
| Rodzaj | Odobenocetops | ||
| Gatunki | |||
| |||
Morfologia
Odobenocetops osiągał około 2,1 m długości i ważył 150–650 kg. Szyja była bardzo giętka i umożliwiała obracanie głowy o ponad 90°[1]. W 1999 opisano szczątki odkrytych w Peru trzech osobników Odobenocetops leptodon – jedną z opisanych skamieniałości była czaszka z zachowanymi dwoma kłami. Prawy kieł mierzył około 135 cm długości, podczas gdy lewy – 25 cm. Długi kieł prawdopodobnie znajdował się w pozycji równoległej do tułowia podczas pływania. Czaszka O. peruvianus z dwoma niewielkimi kłami przypisywana jest samicy, co wskazywałoby na występowanie u tych waleni dymorfizmu płciowego[2]. Christian de Muizon, autor pierwszego naukowego opisu Odobenocetops zwraca uwagę na podobieństwo walenia do współczesnego morsa – nazwa Odobenocetops oznacza „waleń o twarzy morsa”[3]. Odobenocetops miał niewielki melon, a co się z tym wiąże, zdolność echolokacji, jednak również ograniczone widzenie stereoskopowe[2][1].
Klasyfikacja
Odobenocetops jest przedstawicielem monotypowej rodziny Odobenocetopsidae[4], blisko spokrewnionej z narwalowatymi (Monodontidae), do której należą m.in. narwal i białucha. Zarówno narwalowate, jak i Odobenocetops cechują się bardzo mobilnymi szyjami oraz – w przeciwieństwie do innych waleni – niepołączonymi kręgami[1].