Ołeksandr Tkaczenko (bokser)
Ołeksandr Mykołajowycz Tkaczenko (ukr. Олександр Миколайович Ткаченко, ros. Александр Николаевич Ткаченко, ur. 14 listopada 1955 w Doniecku[1][2]) – ukraiński bokser walczący w barwach ZSRR, dwukrotny medalista mistrzostw Europy.
| Pełne imię i nazwisko | Ołeksandr Mykołajowycz Tkaczenko | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 14 listopada 1955 | ||||||||||||||||||
| Wzrost | 164 cm | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||
Zwyciężył w kategorii papierowej (do 48 kg) na mistrzostwach Europy juniorów w 1974 w Kijowie po pokonaniu w finale Charliego Magri z Anglii[3]. W następnym roku powtórzył ten sukces na seniorskich mistrzostwach Europy w Katowicach, gdzie wygrał m.in. z Bejhanem Fuczedżiewem z Bułgarii w ćwierćfinale, z György Gedó z Węgier w półfinale i z Enrique Rodríguezem z Hiszpanii w finale[4]. Na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu wygrał jedną walkę w kategorii papierowej, a w następnej uległ Payao Poontaratowi z Tajlandii[1].
Zdobył srebrny medal w wadze muszej na mistrzostwach Europy w 1977 w Halle, gdzie w półfinale wygrał z Płamenem Kamburowem z Bułgarii, a w finale przegrał z Leszkiem Błażyńskim[5].
Tkaczenko był mistrzem ZSRR w wadze papierowej w 1975[6] i 1976[7] oraz w wadze muszej w 1977[8] i 1979[9] oraz brązowym medalistą w wadze papierowej w 1973[10] i w wadze muszej w 1978[11]
Zakończył karierę bokserską w 1979. W 1991 otrzymał tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR[2].