Nicki French
Nicki French, właśc. Nicola Sharon French (ur. 28 września 1964 w Carlisle) – brytyjska piosenkarka muzyki eurodance, która zdobyła popularność nagraniem w 1995 roku własnej wersji przeboju „Total Eclipse of the Heart” z repertuaru Bonnie Tyler.
.jpg) Nicki French (2005) | |
| Imię i nazwisko | Nicola Sharon French |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność | od 1992 roku |
| Wydawnictwo | Energise Records |
| Strona internetowa | |
W 2000 roku reprezentowała Wielką Brytanię w 45. Konkursie Piosenki Eurowizji organizowanym w Sztokholmie.
Kariera muzyczna
French zaczynała swoją karierę muzyczną jako chórzystka oraz piosenkarka sesyjna, nagrała m.in. chórek na album studyjny Rose-Marie zatytułowany Emotional Exposure z 1992 roku.
W 1994 roku opublikowała nagranie ze swoją wersją przeboju „Total Eclipse of the Heart” z repertuaru Bonnie Tyler[1]. Ponownie wydany w formie singla w 1995 roku przyniósł piosenkarce popularność w kraju i dotarł do piątego miejsca brytyjskiej listy przebojów[2] oraz do drugiego w Stanach Zjednoczonych[3], uzyskał także wynik ponad 250 tys. sprzedanych egzemplarzy w Wielkiej Brytanii. W tym samym roku ukazała się debiutancka płyta studyjna French zatytułowana Secrets[4], którą promowały single „Total Eclipse of the Heart”, „Did You Ever Really Love Me?”[5], „Is There Anybody Out There?”[6], „For All We Know”[7] i „Never in a Million Years”[8].
W 1997 roku premierę miał drugi album długogrający piosenkarki zatytułowany French Revolution[9], na którym znalazł się m.in. singiel „Te amo”[10] oraz utwór „Hard to Say I’m Sorry” z repertuaru zespołu Chicago w interpretacji artystki[11].
W 2000 roku French została zakwalifikowała do stawki półfinałowej krajowych eliminacji eurowizyjnych Song for Europe 2000, do których zgłosiła się z utworem „Don’t Play That Song Again”[12]. W styczniu wystąpiła w półfinale selekcji i awansowała do finału, który ostatecznie wygrała po zdobyciu największego poparcia telewidzów (47 355 głosów), dzięki czemu została wybrana na reprezentantkę Wielkiej Brytanii w 45. Konkursie Piosenki Eurowizji organizowanym w Sztokholmie[13]. 13 maja wystąpiła w finale widowiska i zajęła w nim ostatecznie 16. miejsce z 28 punktami na koncie[14].
W listopadzie 2004 roku French wydała nowy singiel – „I Surrender” będący coverem piosenki Céline Dion o tym samym tytule[15], zaś na początku czerwca kolejnego roku ukazał się jej kolejny singiel – „Calling Out My Name”[16].
W 2009 roku ukazał się nowy singiel piosenkarki – „Ain’t No Smoke (Without Fire)” (2009)[17]. Dwa lata później premierę miały cztery nowe utwory artystki: „Red Light (Spells Danger)”[18], „Leave a Light on”, „In the Heat of the Night” i „Love to Call My Own”[19]. W 2013 roku ukazały się nowe, rozszerzone wydania pierwszych singli w dorobku French, tj. „For All We Know”[20] i „Did You Ever Really Love Me”[21].
W 2014 roku premierę miało czteropłytowe wydawnictwo French zatytułowane One Step Further. Na pierwszej i trzeciej płycie znalazły się nagrane w poprzednich latach utwory piosenkarki, w tym m.in. single „In the Heat of the Night”, „Love to Call My Own” oraz eurowizyjna propozycja „Don’t Play That Song Again”, a także kilka utworów wydanych na początku kariery (w tym m.in. singiel „Total Eclipse of the Heart”)[22] oraz nowy singiel – „The Boss”[23], na drugiej – megamix jej utworów, a na czwartej – wszystkie single artystki wydane w latach 1997-2004[22].
W 2015 roku French nagrała i wydała nowy singiel – „This Love”[24], teledyskiem do którego wyraziła swoje wsparcie dla środowisk LGBT[25]. W tym samym roku ukazał się jej nowy minialbum zatytułowany Eurovision E.P, na którym umieściła remiksy swojej eurowizyjnej piosenki „Don’t Play That Song Again”, a także swoich interpretacji utworów „Hold Me Now” Johnny’ego Logana i „Ding A Dong” holenderskiego zespołu Teach In[26].