Neodym

60. pierwiastek chemiczny

Neodym (Nd, łac. neodymium) – pierwiastek chemiczny, lantanowiec. Nazwa pochodzi od greckich słów neos i didymos dających razem określenie „nowy bliźniak”. Został odkryty w 1885 roku wraz z prazeodymem przez Carla Auera von Welsbacha w wyniku rozdzielenia tzw. dydymu na dwa osobne pierwiastki[5].

Neodym
prazeodym ← neodym → promet
Wygląd
srebrzystożółty
Neodym
Widmo emisyjne neodymu
Widmo emisyjne neodymu
Ogólne informacje
Nazwa, symbol, l.a.

neodym, Nd, 60
(łac. neodymium)

Grupa, okres, blok

–, 6, f

Stopień utlenienia

II, III

Właściwości metaliczne

lantanowiec

Właściwości tlenków

średnio zasadowe

Masa atomowa

144,24 ± 0,01[a][3]

Stan skupienia

stały

Gęstość

7008 kg/m³[1]

Temperatura topnienia

1016 °C[1]

Temperatura wrzenia

3074 °C[1]

Numer CAS

7440-00-8

PubChem

23934

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
warunków normalnych (0 °C, 1013,25 hPa)

Stosowany jako dodatek stopowy, do produkcji katalizatorów, silnych magnesów neodymowych i laserów neodymowych[6].

Występowanie

Neodym występuje w skorupie ziemskiej w ilości 33 ppm (wagowo)/4,8 ppm (molowo)[7]. Wydobywany głównie w Chinach, USA, Brazylii, Indiach, Sri Lance i Australii. Dostępne zasoby są oceniane na około 8 milionów ton. Roczne wydobycie to około 7 tysięcy ton.

Najważniejszymi minerałami neodymu są:

  • monacyt (Ce,La,Th,Nd,Y,Pr)PO4, zwany także piaskiem monacytowym;
  • bastnezyt (Ce,La,Nd,Y,Pr)CO3F, dużo rzadszy niż monacyt.

Uwagi

Przypisy

Bibliografia