National League
National League (NL) – jedna z dwóch lig będących częściami Major League Baseball. Nazywana czasem Senior Circuit w odróżnieniu od American League (Junior Circuit), ligi powstałej 25 lat później[1][2].
Państwo | |
---|---|
Oficjalny skrót | NL |
Dyscyplina | baseball |
Data założenia | 1876 |
Rozgrywki | |
Liczba drużyn | 15 |
Zwycięzcy | |
Obecny zwycięzca | |
Najwięcej zwycięstw | |
Strona internetowa |
National League założono 2 lutego 1876 z inicjatywy Williama Hulberta, biznesmena z Chicago i zastąpiła rozwiązaną rok wcześniej ligę National Association of Professional Base Ball Players (NAPBBP)[3]. Do National League należało początkowo osiem zespołów[3]:
- Chicago White Stockings – wcześniej w NAPBBP (dziś Chicago Cubs, niemający nic wspólnego z Chicago White Sox)
- Philadelphia Athletics – wcześniej w NAPBBP (wydalony z ligi po sezonie 1876)[4]
- Boston Red Stockings – wcześniej w NAPBBP, po przejściu do National League zmienił nazwę na Boston Red Caps[1] (dziś Atlanta Braves, niemający nic wspólnego z Boston Red Sox z American League)
- Hartford Dark Blues – wcześniej w NAPBBP (rozwiązany po sezonie 1877)[5]
- Mutual of New York – wcześniej w NAPBBP (wydalony z ligi po sezonie 1876)[4]
- St. Louis Brown Stockings – wcześniej w NAPBBP (rozwiązany po sezonie 1877)[6]
- Cincinnati Red Stockings (wydalony z ligi po sezonie 1880)[7]
- Louisville Grays (rozwiązany po sezonie 1877)[6].
Pierwszy mecz w National League miał miejsce 22 kwietnia 1876 pomiędzy Boston Red Caps i Philadelphia Athletics w obecności 3000 widzów[1]. W 1882 powstała konkurencyjna liga American Association, której, w latach 1884–1890, zwycięzca przystępował do rywalizacji ze zwycięzcą National League w ramach World Series[8]. American Association została rozwiązana po sezonie 1891 po tym, jak kilka zespołów przeszło do National League[9].
W 1901 roku założono American League i dwa lata później po raz pierwszy rozegrano World Series, do której przystąpił zwycięzca tej ligi i zwycięzca National League[3][8]. Od 1900 do 1961 roku National League tworzyło osiem zespołów[3]:
- Boston Beaneaters (w późniejszym okresie jako Boston Braves i Milwaukee Braves, od 1966 roku Atlanta Braves)
- Brooklyn Superbas (w późniejszym okresie jako Brooklyn Dodgers, od 1958 roku Los Angeles Dodgers)
- Chicago Orphans (od 1903 roku Chicago Cubs)
- Cincinnati Reds
- New York Giants (od 1958 roku San Francisco Giants)
- Philadelphia Phillies
- Pittsburgh Pirates
- St. Louis Cardinals.
W 1962 do ligi przystąpiły dwa zespoły New York Mets i Houston Colt .45s (od 1965 jako Houston Astros), a w 1969 kolejne dwa San Diego Padres i Montreal Expos, co spowodowało podział ligi na dwie dywizje, wschodnią (East Division) i zachodnią (West Division), po sześć zespołów[3]. W 1993 dołączyły Colorado Rockies i Florida Marlins (w 1994 utworzono nową, trzecią dywizję – Central Division), zaś pięć lat później Arizona Diamondbacks i Milwaukee Brewers z American League, po czym National League liczyła 16 zespołów, a American League 14[3][10]. W 1997 w Major League Baseball wprowadzono interleague play, dzięki czemu zespoły z National i American League mogą rozgrywać mecze między sobą w czasie trwania sezonu zasadniczego[3]. W 2012 w celu wyrównania liczby drużyn w każdej z lig, do American League dołączył zespół Houston Astros[11].