Mungo gambijski

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1835 roku irlandzki przyrodnik William Ogilby, nadając mu nazwę Herpestes gambianus^[2]. Holotyp pochodził z Cape St. Mary, w Gambii^[5].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy^[6].

• Mungos: tel. mangīsu „mangusta” lub mar. mangus „mangusta”^[7].
• gambianus: Gambia^[2].

Mungo gambijski występuje w zachodniej Afryce od Senegalu i Gambii na wschód do Nigerii^[6].

Długość ciała (bez ogona) 30–45 cm, długość ogona 23–29 cm; masa ciała 1–2,2 kg^[8]. Ciało wydłużone, krótki ogon i łapy. Ubarwienie brązowoszare. Dymorfizm płciowy nie jest uwidoczniony. Wzór zębowy: I ${\displaystyle {\tfrac {3}{3}}}$ C ${\displaystyle {\tfrac {1}{1}}}$ P ${\displaystyle {\tfrac {3}{3}}}$ M ${\displaystyle {\tfrac {2}{2}}}$ = 36^[8].

Mungo gambijskie są spotykane na sawannach, łąkach i w lasach. Lokalnie są pospolite^[9].

Gatunek aktywny w ciągu dnia. Żywią się głównie bezkręgowcami. Są gatunkiem socjalnym. W Parku Narodowym Niokolo-Koba (Senegal) obserwowano stada liczące od kilku do kilkunastu, a nawet ponad 40 osobników^[9].