Michał Martynowicz
Michał Martynowicz (ur. 28 września 1852 w Skale Podolskiej, zm. 1 września 1929 w Stanisławowie) – lekarz, generał brygady Wojska Polskiego.
 generał brygady | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | komendant szpitala |
| Główne wojny i bitwy | |
Życiorys
Urodził się 28 września 1852 roku Skale Podolskiej. W latach 1874-1879 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Wiedeńskiego uzyskując tytuł doktora medycyny. Został oficerem c. i k. armii. W 1918 roku został mianowany na stopień tytularnego generalnego lekarza sztabowego (niem. Generalstabsarzt)[1].
22 listopada 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego i mianowany komendantem Szpitala Rezerwowego w Boguminie. 5 stycznia 1919 roku został komendantem szpitala w Dziedzicach. 1 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu generała podporucznika, w Korpusie Lekarskim, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pozostawał wówczas w Rezerwie armii[2]. Z dniem 1 kwietnia 1921 roku został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu generała podporucznika lekarza. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała brygady[3]. Na emeryturze mieszkał w Stanisławowie[4][5][6]. Zmarł 1 września 1929 roku w Stanisławowie[7].
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.