Międzybóż

osiedle typu miejskiego na Ukrainie

Międzybóż, do 2012 Międzybuż[2] (ukr. Меджибіж, Medżybiż) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, w rejonie latyczowskim.

Międzybóż
Ilustracja
Zamek Sieniawskich
Herb
Herb
Państwo

 Ukraina

Obwód

 chmielnicki

Powierzchnia

2,38 km²

Populacja (2019)
• liczba ludności


1339[1]

Nr kierunkowy

+380-3857

Kod pocztowy

31530

Tablice rejestracyjne

BX

Położenie na mapie obwodu chmielnickiego
Mapa konturowa obwodu chmielnickiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Międzybóż”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Międzybóż”
Ziemia49°26′19″N 27°24′10″E/49,438611 27,402778

Nazwa

Nazwa pochodzi od ukr. między Bohami (Boh). Miejscowość leży przy ujściu Bużka do Bohu[3].

Historia

Zamek w XIX wieku

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1146 roku. W XV wieku Międzybóż stanowił własność królewską. Międzybóż należał wówczas do Sieniawskich. W 1566 roku jego właściciel Mikołaj Sieniawski[4] był oblegany na miejscowym zamku przez Tatarów. W 1593 roku, dzięki staraniom Adama Hieronima Sieniawskiego, król Zygmunt III Waza nadał osadzie prawa miejskie. W czerwcu 1678 nastąpiło wycofanie wojsk polskich z twierdzy[5]. Odzyskana po Traktacie w Karłowicach w 1699 roku.

W 1731 stał się własnością Czartoryskich. W 1790 w tutejszym zamku stacjonował Tadeusz Kościuszko, który poznał tu Teklę Żurowską. Od 1793 w zaborze rosyjskim. Ośrodek chasydyzmu – rodzinne miasto Nachmana z Bracławia i miejsce, gdzie osiedlił się Israel Baal Szem Tow.

Pod rozbiorami siedziba gminy w powiecie latyczowskim guberni podolskiej.

Pod koniec roku 1918 w miejscowości powstała samozwańcza „republika”, na czele której stał Żyd Muszlin. 11 grudnia 1918 oddziały tej „republiki” zdobyły Nowosielicę, urządzając krwawy samosąd[potrzebny przypis].

Podczas okupacji hitlerowskiej, wiosną 1942 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 5000 osób. 2 listopada 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowano na cmentarzu żydowskim[6].

Zabytki

  • zamek Sieniawskich[7] z XV–XVI wieku z wielką basteją na kształcie czworoliścia i ruiną renesansowego pałacu. Po 1831 r. skonfiskowany Czartoryskim. Znacznie zniszczony w czasie I i II wojny światowej.
  • kaplica katolicka z 1586 roku na dziedzińcu zamkowym fundacji Rafała Sieniawskiego.
  • kościół św. Trójcy (w ruinie) zbudowany z donacji Hieronima Sieniawskiego w latach 1600–32.
  • młyn z XIX w.

Przypisy

Linki zewnętrzne