Mewa pręgosterna
Mewa pręgosterna[3] (Larus belcheri) – gatunek dużego ptaka z rodziny mewowatych (Laridae). Występuje u wybrzeży zachodniej Ameryki Południowej. Nie jest zagrożona wyginięciem. Nie wyróżnia się podgatunków[4].
Larus belcheri[1] | |
Vigors, 1829 | |
![]() Osobnik dorosły w szacie godowej | |
Osobnik dorosły w szacie spoczynkowej | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Podtyp | |
Gromada | |
Podgromada | |
Infragromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek | mewa pręgosterna |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
![]() | |
Zasięg występowania | |
![]() występuje przez cały rok poza sezonem lęgowym |
Występowanie
Występuje u wybrzeży zachodniej Ameryki Południowej, w Chile, Ekwadorze i Peru[5][4]. Nie wędruje, okazjonalnie zalatuje na północ np. do Panamy[6][7].
Morfologia
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/77/Band-tailed_Gull_%28Larus_belcheri%29_%284856931950%29.jpg/240px-Band-tailed_Gull_%28Larus_belcheri%29_%284856931950%29.jpg)
Dużej wielkości ptak osiągający długość do 52 cm, rozpiętość skrzydeł do 121 cm[5][8]. Pokrojem i upierzeniem podobna do blisko spokrewnionej mewy południowej, lecz jest przede wszystkim mniejsza[8]. Ptak młodociany mewy południowej ma głowę podobnego koloru co ciało, natomiast młody osobnik mewy pręgosternej ma głowę ciemną[8].
Głowa, szyja i spodnia część ciała w szacie godowej białe[5][9]. Plecy i skrzydła ciemne[5][9]. Na dziobie czarna przepaska oraz czerwona plamka[5]. W locie widoczna jest czarna końcówka ogona[5][9]. Żółte nogi[5]. Brak dymorfizmu płciowego[5]. W szacie spoczynkowej czarna głowa[5]. U młodych ptaków na brunatnych skrzydłach ciemniejsze przepasania oraz brunatna głowa[5].
Ekologia i zachowanie
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/27/Vulture_attacking_another_bird_for_food.jpg/240px-Vulture_attacking_another_bird_for_food.jpg)
Mewy pręgosterne żyją na otwartym oceanie, w zatokach, dopływach rzek[9][2]. Są uzależnione od prądu Humboldta i efektu El Niño, choć wolą przebywać blisko brzegu[5][9].
Gatunek wszystkożerny, preferuje padlinę, ryby, mięczaki i skorupiaki, chętnie też kradną pisklęta innych ptaków morskich oraz odpady[5][7]. Wyrywają także pożywienie innym ptakom[7].
Ptaki te preferują gniazdować samotnie, na plażach i w zatokach często gniazduje do 100 par[5]. Jedynym wyjątkiem jest kolonia na wyspie San Gallán, licząca tysiące osobników[5]. Gniazdo to płytki dołek w glebie, wyścielony mchem lub innym materiałem roślinnym, w którym samica składa od 1 do 3 oliwkowych jaj z brązowym plamkowaniem[5]. Oboje rodzice opiekują się wylęgiem[7].
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje mewę pręgosterną za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern)[2][6]. Liczebność światowej populacji, według szacunków, mieści się w przedziale 1000 – 10 000 osobników, a jej trend uznaje się za rosnący[6][2]. Wcześniej gatunkowi zagrażali ludzie, którzy zbierali odchody ptaków jako nawóz dla roślin, znany jako guano, przez co niepotrzebnie płoszono ptaki[5].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).