Meänkieli
Meänkieli (dosł. nasz język) – nazwa używana w Szwecji w stosunku do odłamu języka fińskiego, używanych na północy kraju, w szwedzkiej (zachodniej) części Doliny Torne. Szacuje się, że używa ich od 30 tys. do 70 tys. osób.
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 30 000 - 70 000 | ||
| Status oficjalny | |||
| język urzędowy | język mniejszościowy w Szwecji | ||
| Ethnologue | 8a umierający↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-1 | brak | ||
| ISO 639-2 | fiu | ||
| ISO 639-3 | fit | ||
| IETF | fit | ||
| Glottolog | torn1244 | ||
| Ethnologue | fit | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Z językowego punktu widzenia meänkieli składa się z dwóch dialektów (Tornio i Gällivare) z grupy dialektów peräpohjola języka fińskiego. Ze względów historycznych meänkieli ma status języka mniejszościowego w Szwecji.
Główne różnice pomiędzy meänkieli a językiem fińskim dotyczą zmian językowych w fińskim, które dokonały się w XIX i XX wieku. Meänkieli zawiera ponadto liczne zapożyczenia ze szwedzkiego dotyczące codziennego życia (choć liczba tych zapożyczeń jest mniejsza niż w innych dialektach fińskiego). Brakuje w nim też dwóch przypadków gramatycznych – instructivusa i comitativusa. Dialekt meänkieli używany w pobliżu Gällivare różni się od fińskiego w większym stopniu, niż dialekt Tornio.
Przykładowe różnice pomiędzy meänkieli i fińskim
| meänkieli | fiński | polski |
|---|---|---|
| kläppi | lapsi | dziecko |
| källi | hassu | głupi |
| pranttu | kasvimaa | ogródek |
| kartano | piha | ogród |
| häntyyki | pyyhe | ręcznik |