Martin Höllwarth

W 1991 odniósł pierwszy znaczący sukces, gdy w Reit im Winkl został mistrzem świata juniorów. Rok później w Vuokatti zdobył brązowy medal MŚJ (za Tonim Nieminenem oraz Sylvainem Freiholzem).

W Pucharze Świata w skokach zadebiutował 1 grudnia 1991 podczas konkursu w Thunder Bay, gdzie zajął 21. miejsce. Pierwsze punkty w karierze zdobył 29 grudnia 1991 w Oberstdorfie, gdzie był czwarty. Zajął następnie 19. miejsce w Garmisch-Partenkirchen, piąte w Innsbrucku oraz drugie w Bischofshofen, co było jego pierwszym podium w zawodach Pucharu Świata. Wyniki te dały mu czwarte miejsce w klasyfikacji końcowej 39. edycji Turnieju Czterech Skoczni. Cztery dni po zakończeniu Turnieju, w Predazzo odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w PŚ.

W 1992 wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Albertville, gdzie zdobył trzy srebrne medale. Na normalnej skoczni prowadził po pierwszej serii, jednak w drugiej kolejce wyprzedził go rodak – Ernst Vettori. W konkursie na dużym obiekcie również zajął 2. miejsce – złoto wywalczył Toni Nieminen. Trzeci srebrny medal zdobył w konkursie drużynowym, gdzie startował wraz z Heinzem Kuttinem, Ernstem Vettorim i Andreasem Felderem. W klasyfikacji generalnej sezonu 1991/1992 zajął 10. miejsce.

W sezonie 1992/1993 był raz na podium zawodów PŚ: 19 grudnia 1992 wygrał konkurs w Sapporo. W klasyfikacji generalnej tego sezonu zajął 13. miejsce. Wystąpił także na mistrzostwach świata w Falun, gdzie był szesnasty na normalnym obiekcie. Rok później, podczas treningu na mistrzostwach świata w lotach w Planicy (1994) poprawił kilkuletni rekord świata w długości skoku Piotra Fijasa wynoszący 194,0 metrów (Höllwarth uzyskał 196 m). Jeszcze na tych samych mistrzostwach rekord ten został poprawiony przez Nieminena, który uzyskał 203,5 m.

Zwyciężył w Turnieju Schwarzwaldzkim w 1995^[1].

W 1997 zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej czwartej edycji Letniego Grand Prix. W sezonie 1996/1997 odniósł kolejne zwycięstwo w zawodach PŚ, triumfując 1 lutego 1997 w Willingen. Trzy tygodnie później wziął udział w mistrzostwach świata w Trondheim, podczas których zajął 19. miejsce na dużej skoczni, a na normalnej był dwunasty. Drużynowo Austriacy z Höllwarthem w składzie przegrali walkę o brązowy medal z reprezentantami Niemiec o zaledwie 4,7 punktu i zajęli ostatecznie czwartą pozycję.

Dobre wyniki w sezonie 1997/1998 dały mu 11. miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ. W tym samym sezonie wziął udział w mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie (40. miejsce) oraz w igrzyskach olimpijskich w Nagano. Na igrzyskach startował w konkursie na dużej skoczni (43. miejsce) i drużynowo (brązowy medal wraz z Reinhardem Schwarzenbergerem, Stefanem Horngacherem i Andreasem Widhölzlem). Na zakończenie sezonu zajął trzecie miejsce w Planicy.

Od sezonu 1998/1999 do sezonu 2000/2001 nie stanął ani razu na podium w konkursach indywidualnych PŚ. Na mistrzostwach świata w Ramsau (1999) był w drużynie, która zdobyła brązowy medal (razem z Widhölzlem, Schwarzenbergerem i Horngacherem). Indywidualnie był piąty na normalnej skoczni oraz czternasty na dużej. Na mistrzostwach świata w Lahti (2001) zdobył trzy medale. Na normalnej skoczni zajął 3. miejsce, ustępując tylko Adamowi Małyszowi oraz Martinowi Schmittowi. Na dużej skoczni był czwarty, przegrywając walkę o brązowy medal z Janne Ahonenem. W konkursach drużynowych zdobył złoto (normalna skocznia) oraz brąz (duża skocznia).

W 2002 zajął dziewiąte miejsce na mistrzostwach świata w lotach w Harrachovie. Wziął też udział w igrzyska olimpijskie w Salt Lake City. Start w tej imprezie zakończył się porażką ekipy austriackiej, która nie wywalczyła żadnego medalu. Drużynowo Austriacy zajęli czwarte miejsce. Indywidualnie Höllwarth zajął 14. miejsce na dużej skoczni, a na normalnej był 25. W Pucharze Świata czterokrotnie stawał na podium, co dało mu szóste miejsce w klasyfikacji generalnej. Ponadto po zajęciu drugiego miejsca w Oberstdorfie, siódmego w Ga-Pa oraz trzeciego w Innsbrucku i Bischofshofen uplasował się na trzecim miejscu w klasyfikacji końcowej 50. Turnieju Czterech Skoczni.

W sezonie 2002/2003 trzykrotnie zwyciężył w zawodach PŚ, co dało szóste miejsce w klasyfikacji generalnej. Był także piąty w siódmej edycji Turnieju Nordyckiego. Na mistrzostwach świata w Val di Fiemme (2003) nie zdobył medalu – był piąty w konkursie drużynowym i siódmy indywidualnie na normalnym obiekcie. W dwóch kolejnych sezonach zajmował piąte miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ oraz dwukrotnie drugie miejsce w Trinieju Czterech Skoczni (w 52. edycji wyprzedził go Sigurd Pettersen, a w 53. Janne Ahonen). Był także dziewiętnasty na mistrzostwach świata w lotach w Planicy (2004). Ostatni raz na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata stanął 9 stycznia 2005 w Willingen, gdzie zajął drugie miejsce. Ostatnią dużą imprezą w jego karierze były mistrzostwa świata w Oberstdorfie (2005), gdzie w obu konkursach drużynowych Austriacy z Höllwarthem składzie zdobyli złote medale. Indywidualnie był dziewiąty na dużej skoczni i dwunasty na normalnej. W ostatnim konkursie sezonu 2004/2005 ustanowił swój rekord życiowy, skacząc 222,5 m na Letalnicy.

W kolejnych trzech sezonach nie odnosił znaczących sukcesów. W 2008 zakończył karierę sportową. Objął funkcję szkoleniowca reprezentacji Estonii w skokach narciarskich, którą pełnił do września 2009.

Był jednym z uczestników wypadku drogowego 4 lutego 2001, w którym zginął ówczesny trener reprezentacji Austrii Alois Lipburger. Ekipa austriacka wracała do kraju z zawodów Pucharu Świata w Willingen. Do tragedii doszło w pobliżu miejscowości Roßhaupten w Bawarii, niedaleko austriackiej granicy. Przyczyną tragedii było oblodzenie jezdni. Auto prowadzone przez Höllwartha ok. godz. 22:15 wpadło w poślizg i koziołkując wylądowało na dachu w przydrożnym rowie. Trener, siedzący na prawym fotelu w wyniku obrażeń głowy zmarł na miejscu. Andreas Widhölzl i Martin Höllwarth doznali średnio poważnych obrażeń^[2].

1. Oberwiesenthal – 14 grudnia 1991 (1. miejsce)
2. Oberhof – 15 grudnia 1991 (1. miejsce)
3. Courchevel – 22 grudnia 1991 (1. miejsce)
4. Iron Mountain – 19 lutego 1994 (3. miejsce)
5. Ishpeming – 26 lutego 1994 (1. miejsce)
6. Szczyrbskie Jezioro – 20 stycznia 1995 (1. miejsce)
7. Schönwald – 4 marca 1995 (1. miejsce)
8. Schönwald – 5 marca 1995 (1. miejsce)
9. Gällivare – 2 kwietnia 1995 (2. miejsce)
10. Rovaniemi – 8 kwietnia 1995 (2. miejsce)
11. Rovaniemi – 9 kwietnia 1995 (1. miejsce)
12. Sankt Moritz – 26 grudnia 1996 (1. miejsce)
13. Saalfelden – 8 lutego 1997 (1. miejsce)
14. Engelberg – 6 stycznia 2000 (1. miejsce)
15. Garmisch-Partenkirchen – 22 grudnia 2007 (2. miejsce)
16. Brotterode – 19 stycznia 2008 (1. miejsce)
17. Whistler – 2 marca 2008 (2. miejsce)

Źródło[4]
Sezon 1991/1992
																					punkty
1	1	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	75
Sezon 1993/1994
																																	punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	5	21	-	-	34	8	-	3	5	1	-	-	-	-	-	21	4	9	19	-	-	-	-	393
Sezon 1994/1995
																																							punkty
30	23	-	-	-	9	-	-	-	-	-	-	-	5	4	1	9	6	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	1	4	7	17	2	2	1	862
Sezon 1995/1996
																																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	5	-	-	-	-	-	-	-	-	-	5	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	6	4	180
Sezon 1996/1997
																																														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	200
Sezon 1999/2000
																																																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	100
Sezon 2007/2008
																												punkty
6	4	-	-	-	6	2	22	7	-	-	-	-	-	1	58	10	-	-	-	9	13	14	2	-	-	-	-	528
Legenda
1 2 3 4–10 11–30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja -  – zawodnik nie wystartował

• Odznaka Honorowa za Zasługi dla Republiki Austrii:
  • Goldenes Ehrenzeichen – 1992^[13]
  • Silbernes Ehrenzeichen – 1998^[13][14]

• HOELLWARTH Martin – Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-23]. (ang.).
• Adam Kwieciński: HOELLWARTH Martin. [dostęp 2023-12-23].
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-27)]. (ang.).
• Sylwetka na portalu skijumping.pl (pol.)