Mario Reiter

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Mario Reiter pojawił się w 1988 roku, kiedy wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w Madonna di Campiglio. W swoim jedynym starcie zajął tam 27. miejsce w slalomie. W zawodach Pucharu Świata zadebiutował w 15 grudnia 1991 roku w Val Gardena. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył jednak dwa lata później, 19 grudnia 1993 roku w Alta Badia, zajmując 21. miejsce w gigancie. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 19 lutego 1995 roku w Furano, zajmując drugie miejsce w slalomie. W zawodach tych rozdzielił na podium swego rodaka, Michaela Tritschera i Ole Kristiana Furusetha z Norwegii. W najlepszej trójce plasował się jeszcze sześciokrotnie, odnosząc przy tym trzy zwycięstwa: 20 lutego 1995 roku w Furano wygrał giganta, a 27 stycznia 1996 roku w Sestriere i 26 stycznia 1997 roku w Kitzbühel był najlepszy w slalomie. Zwycięstwo w Kitzbühel było jego ostatnim pucharowym podium w karierze. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1995/1996, kiedy zajął ósme miejsce w klasyfikacji generalnej, w klasyfikacji slalomu był czwarty, a w klasyfikacji giganta zajął szóste miejsce.

Największy sukces w karierze osiągnął w 1998 roku, kiedy podczas igrzysk olimpijskich w Nagano wywalczył brązowy medal w kombinacji. Po zjeździe do kombinacji Reiter zajmował szóste miejsce, tracąc do prowadzącego Günthera Madera 1,38 sekundy. W slalomie uzyskał najlepszy wynik, co dało mu złoty medal. Ostateczne wyprzedził Norwega Lasse Kjusa o 0,59 sekundy i swego rodaka, Christiana Mayera o 2,05 sekundy. W 1996 roku wywalczył także srebrny medal w slalomie na mistrzostwach świata w Sierra Nevada, gdzie uplasował się za Włochem Alberto Tombą, a przed Michaelem von Grünigenem ze Szwajcarii. Na tych samych mistrzostwach był też między innymi czwarty w kombinacji, przegrywając walkę o medal z Güntherem Maderem o 0,06 sekundy. Reiter zdobył ponadto brązowy medal w kombinacji podczas mistrzostw świata w Sestriere w 1997 roku. Wyprzedzili go tylko Norweg Kjetil André Aamodt i Szwajcar Bruno Kernen. Kilkukrotnie zdobywał medale mistrzostw Austrii, w tym złote w slalomie i slalomie gigancie w 1995 roku. W 2001 roku zakończył karierę.

W 1998 roku otrzymał Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii^[1].

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
1.	12 lutego	1998	Nagano	Kombinacja	3:08,06	–	–
5.	21 lutego	1998	Nagano	Slalom	1:49,31	+1,78	Hans Petter Buraas

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
4.	19 lutego	1996	Sierra Nevada	Kombinacja	3:31,95	+1,04	Marc Girardelli
DNF1	23 lutego	1996	Sierra Nevada	Gigant	1:58,63	-	Alberto Tomba
2.	25 lutego	1996	Sierra Nevada	Slalom	1:42,26	+0,31	Alberto Tomba
3.	6 lutego	1997	Sestriere	Kombinacja	3:10,40	+1,29	Kjetil André Aamodt
DNF2	15 lutego	1997	Sestriere	Slalom	1:51,70	–	Tom Stiansen
DNF	9 lutego	1999	Vail	Kombinacja	2:43,09	–	Kjetil André Aamodt

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
27.	30 stycznia	1988	Madonna di Campiglio	Slalom	1:42,30	+6,79	Stefan Szałamanow

• sezon 1993/1994: 85.
• sezon 1994/1995: 10.
• sezon 1995/1996: 8.
• sezon 1996/1997: 29.
• sezon 1997/1998: 64.
• sezon 1998/1999: 86.
• sezon 1999/2000: 48.
• sezon 2000/2001: 99.

1. Furano – 20 lutego 1995 (gigant)
2. Sestriere – 27 stycznia 1996 (slalom)
3. Kitzbühel – 26 stycznia 1997 (slalom)

1. Furano – 19 lutego 1995 (slalom) – 2. miejsce
2. Kranjska Gora – 21 grudnia 1995 (gigant) – 3. miejsce
3. Flachau – 7 stycznia 1996 (slalom) – 2. miejsce
4. Hinterstoder – 10 lutego 1996 (gigant) – 3. miejsce

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-30)]. (ang.)