Maria Sadowska-Wróblewska
Maria Sadowska-Wróblewska (ur. 21 czerwca 1925 w Warszawie, zm. 11 listopada 1988 tamże) – polska reumatolog, profesor nadzwyczajna, doktor habilitowana nauk medycznych, łączniczka Związku Walki Zbrojnej i żołnierz Armii Krajowej[1][2].
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 11 listopada 1988[1] |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
Życiorys
Po wybuchu II wojny światowej pełniła funkcję łączniczki Związku Walki Zbrojnej[1], a potem wstąpiła do Armii Krajowej i wzięła udział w powstaniu warszawskim[2]. Studiowała na Uniwersytecie Poznańskim i na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego[2]. 28 czerwca 1972 uzyskała habilitację dzięki pracy zatytułowanej Zmiany w mięśniach szkieletowych kończyn u chorych na gościec przewlekły postępujący. Studium kliniczne i elektromiograficzne, a 12 lipca 1982 tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk medycznych[1]. Od maja 1987 była Prezydentem-Elektem EULAR-u[2].
Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim[1] (kwatera 125-1-18)[3].
Życie prywatne
Z pierwszego małżeństwa zakończonego rozwodem miała dwoje dzieci – synów: Janusza i Witolda. Jej drugim mężem był Seweryn Wróblewski[1].
Odznaczenia
- 1986: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[1]
- 1979: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[1]