Maria Cecylia Łubieńska

polska historyk

Maria Cecylia Łubieńska, właśc. Zofia Maria Stanisława Łubieńska herbu Pomian (ur. 7 czerwca 1874 w Wyciążkowie, zm. 23 września 1937 w Warszawie) – polska historyczka, urszulanka[1].

Maria Cecylia Łubieńska
Zofia Maria Stanisława Łubieńska
Ilustracja
zdjęcie sprzed 1910
Herb duchownego
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1874
Wyciążkowo

Data i miejsce śmierci

23 września 1937
Warszawa

Miejsce pochówku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

urszulanki

Życiorys

Była córką Witolda Łubieńskiego i jego żony Elżbiety z Dzierżykraj-Morawskich, siostrą Tadeusza oraz Róży.

Do zakonu urszulanek wstąpiła w 1891. Od 1903 studiowała na Uniwersytecie Lwowskim[2]. Jako jedna z pierwszych zakonnic polskich uzyskała doktorat (z filozofii[3]) w 1910 pod kierunkiem Szymona Askenazego. Według innej wersji została pierwszą na świecie zakonnicą-doktorem[2].

Pracowała w placówkach zakonnych w Tarnowie, w Kołomyi, Lwowie, Lublinie i Krakowie, przyczyniając się do rozwoju każdej z nich[2]. Dwukrotnie zostawała przełożoną zakonną we Lwowie: w 1914 i w 1916[2]. W tym czasie w trakcie I wojny światowej udzielała się wszechstronnie w działalności społecznej (organizowała kursy prywatne dla młodzieży, tanie kuchnie, opiekowała się rannymi)[2].

Zainicjowała powstanie Unii Polskiej tj. scalenia wszystkich domów urszulańskich w Polsce[2]. Od 1926 była przełożoną generalną urszulanek w Polsce[2]. Zabiegała o przystępienie do światowej Unii sióstr Urszulanek czyli tzw. Unii Rzymskiej, co zrealizowano w 1936[2]. Przyczyniła się do rozwoju oświaty zakonu (25 szkół). Zajmowała się m.in. historią swojego zakonu[2]. W ty celu odbywała podróże naukowe[2]. Opublikowała tekst zaginionej pierwotnej Reguły św. Anieli oraz jako pierwsza wydała opracowanie jej historii tj. założycielki zakonu[2].

Zmarła 23 września 1937 w domu przy ul. Łowickiej 31 w Warszawie. Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim[4] (kwatera 315-5-20)[5].

Wybrane publikacje

  • Sprawa dysydencka 1764–1766, Warszawa – Kraków: G. Gebethner i Wolf 1911.
  • Św. Aniela i jej dzieło[2]

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne