María Belén Simari Birkner

Jest córką instruktorów jazdy na nartach Teresity Birkner i Mario Simariego^[1][3]. Jej rodzeństwo, młodsze siostry Macarena i Angelica oraz starszy brat Cristian Javier także uprawia narciarstwo alpejskie^[4].

Studiowała ochronę środowiska na Uniwersytecie Buenos Aires, zna cztery języki: hiszpański, angielski, francuski i włoski^[2].

Jej pierwszym występem na arenie międzynarodowej były rozegrane 2 sierpnia 1997 roku w Chapelco zawody FIS, na których zajęła 4. miejsce w supergigancie^[5]. W tym samym roku rozpoczęła także starty w mistrzostwach Argentyny i Pucharze Ameryki Południowej^[6][7]. W 1998 roku zaliczyła pierwszy występ w Pucharze Europy, a także wzięła udział w mistrzostwach świata juniorów w Megève, na których startowała w slalomie i slalomie gigancie: pierwszą z tych konkurencji ukończyła na 55. miejscu, zaś w drugiej została zdyskwalifikowana w pierwszym przejeździe^[8][9].

W 1999 roku wystąpiła zarówno na mistrzostwach świata w Vail/Beaver Creek, na których zajęła 15. miejsce w kombinacji, 32. w slalomie oraz 37. w supergigancie i slalomie gigancie, a także na mistrzostwach świata juniorów w Pra Loup, z których wróciła z 31. miejscem w slalomie, 33. w slalomie gigancie, 35. w supergigancie i 46. w zjeździe^[9]. 12 grudnia tego roku miał miejsce jej debiut w Pucharze Świata, kiedy to na rozgrywanych w Sestriere zawodach sezonu 1999/2000 nie zakwalifikowała się do drugiego przejazdu slalomu^[10]. W 2001 roku pojawiła się na mistrzostwach świata w St. Anton am Arlberg, na których zajęła 42. miejsce w supergigancie, ponadto nie wystartowała w zjeździe oraz nie ukończyła pierwszego przejazdu slalomu i drugiego przejazdu slalomu giganta^[9].

W 2002 roku wzięła udział zarówno w igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, jak i w mistrzostwach świata juniorów w Tarvisio. Na tym pierwszym wydarzeniu nie wystartowała w supergigancie, a także zajęła 20. miejsce w kombinacji, 31. w slalomie, 34. w slalomie gigancie i 35. w zjeździe, z kolei na drugim nie ukończyła drugiego przejazdu slalomu oraz zajęła 22. miejsce w slalomie gigancie i 26. w supergigancie^[9]. Rok później wystartowała w mistrzostwach świata w Sankt Moritz, na których nie ukończyła drugiego przejazdu slalomu, ponadto była siedemnasta w kombinacji i trzydziesta piąta w slalomie gigancie^[9]. 27 lutego 2005 roku zdobyła swoje pierwsze punkty w Pucharze Świata, kiedy to podczas rozgrywanych w San Sicario zawodów sezonu 2004/2005 zajęła 28. miejsce w kombinacji^[10]. W tym samym roku pojawiła się na mistrzostwach świata w Bormio, na których nie ukończyła drugiego przejazdu slalomu oraz zajęła 39. miejsce w slalomie gigancie^[9].

W 2006 roku wystartowała w igrzyskach olimpijskich w Turynie, na których pełniła rolę chorążego reprezentacji Argentyny podczas ceremonii otwarcia^[9][11]. Zajęła na nich 29. miejsce w kombinacji, 37. w slalomie i 47. miejsce w supergigancie, ponadto nie ukończyła pierwszego przejazdu slalomu giganta^[9]. Rok później wzięła udział w mistrzostwach świata w Åre, które przyniosły jej 27. miejsce w superkombinacji i 46. w slalomie gigancie, a także nieukończony pierwszy przejazd slalomu^[9]. Na rozgrywanych w 2009 roku mistrzostwa świata w Val d’Isère zajęła 21. miejsce w superkombinacji, 31. w zjeździe, 36. w slalomie i 38. w slalomie gigancie^[12]. Rok później, na igrzyskach olimpijskich w Vancouver nie ukończyła drugiego przejazdu zarówno superkombinacji, jak i slalomu, ponadto zajęła 29. miejsce w zjeździe, 31. w supergigancie i 46. w slalomie gigancie^[13].

W 2011 roku pojawiła się na mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen, z których wróciła z 18. miejscem w superkombinacji, 29. w zjeździe, 35. w supergigancie, 38. w slalomie i 45. w slalomie gigancie^[9]. Dwa lata później, na mistrzostwach świata w Schladming zajęła 43. miejsce w slalomie gigancie, a także nie wystartowała w zjeździe oraz nie ukończyła pierwszego przejazdu slalomu i drugiego przejazdu superkombinacji^[9]. W 2015 roku wzięła udział w mistrzostwach świata w Vail/Beaver Creek, na których była trzydziesta dziewiąta w supergigancie i czterdziesta siódma w slalomie gigancie^[9]. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Sankt Moritz startowała tylko w jednej konkurencji, slalomie gigancie, w którym zajęła 55. miejsce^[12].

• María Belén Simari Birkner na stronie FIS (ang.)
• María Belén Simari Birkner na Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-29)]. (ang.)
• María Belén Simari Birkner na Ski-DB.com (ang.)