Margarita Aligier
Margarita Iosifowna Aligier (prawdziwe nazwisko Zeliger[1]; ur. 24 września?/7 października 1915 w Odessie, zm. 1 sierpnia 1992 w Moskwie) – rosyjska poetka. Matka pisarki Tatjany Makarowej[2].
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 7 października 1915 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 1 sierpnia 1992 |
Zawód, zajęcie | poetka |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() |
Życiorys
W 1937 ukończyła studia w Instytucie Literatury im. Gorkiego w Moskwie. Debiutowała w 1933. Wydała zbiory poetyckie God rożdienija, 1938 (Rok Narodzin), Żeleznaja doroga, 1939 (Droga żelazna), Kamni i trawy, 1940 (Kamienie i trawy), Pamiati chrabrych, 1942 (Pamięci odważnych), Pierwyje primiety, 1948 (Pierwsze oznaki), Nieskolko szagow, 1962 (Parę kroków).
Wśród jej utworów znajduje się poemat Zoja[3], który autorka poświęciła życiu Zoi Kosmodiemianskiej oraz jej bohaterskiej śmierci[4]. Za utwór ten w 1943 została nagrodzona Nagrodą Stalinowską II stopnia[1]. M. Aliger jest też twórczynią poematu Starzyk o polskim inżynierze – Pawle Potockim[5].
Pochowana na Cmentarzu Pieriediełkińskim w Moskwie.
Nagrody i odznaczenia
Została odznaczona m.in.:
Przypisy
Bibliografia
- Popularna Encyklopedia Powszechna. Kraków: 1994, s. 98. ISBN 83-85719-07-5.