Marcin Aleksander Wieniawski
Marcin Aleksander Wieniawski herbu Wieniawa (zm. w 1748 roku) – podstarości przemyski w latach 1718-1737, chorąży przemyski w latach 1732-1748, sędzia grodzki przemyski w 1730 roku, podczaszy przemyski w latach 1722-1732, podczaszy żydaczowski w latach 1716-1722, pisarz grodzki lwowski w latach 1718-1736[1], sędzia skarbowy ziemi lwowskiej w 1716 roku[2].
 Wieniawa | |
| Data śmierci | |
|---|---|
Był posłem ziemi przemyskiej na sejm 1730 roku. Poseł ziemi przemyskiej na sejm 1744 roku[3].
Miał żonę Annę Wieniawska, która 8 marca 1743 wraz z Karolem Garanim, doktorem medycyny, lwowskim rajcą była świadkiem podczas chrztu w katedrze rzymskokatolickiej we Lwowie Franciszki Rozalii Meretynówny, córki lwowskiego architekta Bernarda Meretyna, który w 1739 dla Marcina Aleksandra Wieniawskiego budował kościół w Nawarii[4].
Bibliografia
- Teka Gabryela Junoszy Podoskiego, t. IV, Poznań 1856, s. 14.
- Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. (Ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka). Spisy. Oprac. Kazimierz Przyboś, 1987, s. 402.