Mamadou Diouf
Mamadou Diouf (ur. 23 czerwca 1963) – senegalsko-polski wokalista, dziennikarz, animator kultury i działacz społeczny. Od 2007 roku posiada polskie obywatelstwo[1].
 Mamadou Diouf na scenie Street Party w Warszawie, sierpień 2011 | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Gatunki | |
| Zawód | wokalista, dziennikarz, działacz społeczny |
| Wydawnictwo | Kamahuk/On-U Sound |
| Powiązania | Kinior Orchestra, Sama Yoon |
Z wykształcenia lekarz weterynarii, z powołania muzyk i pisarz. Przewodniczący Polskiego Komitetu ds. Obchodów Międzynarodowego Roku Ludności Pochodzenia Afrykańskiego. Mieszkając w Polsce od 1983 roku pełni rolę popularyzatora kultury afrykańskiej, szczególnie tej nieznanej[2].
Życiorys
Do Polski przyjechał na studia w 1983 roku[3]. Po rocznym kursie języka polskiego w Łodzi studiował w Warszawie w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, gdzie w 1990 ukończył Wydział Weterynaryjny. W 1995 uzyskał stopień doktora nauk weterynaryjnych na podstawie pracy Możliwości ograniczenia wzrostu pałeczek Salmonella i Staphylococcus aureus w mięsie ryb poddawanych soleniu i suszeniu (promotor: Jacek Szczawiński)[4].
Jest współtwórcą portalu Afryka.org – portalu działającego od 2007 na rzecz poprawy wizerunku Afryki. Jest także korespondentem portalu Kontynent Warszawa-Warszawa Wielu Kultur. Współzałożyciel (z dr. Pawłem Średzińskim) Fundacji Afryka Inaczej, która organizuje od 2009 dużą liczbę przedsięwzięć o charakterze kulturalnym czy społecznym. Wiele z nich gości już w Polsce cyklicznie i rozwija zasięg działań (m.in. Dzień Afryki).
W latach 2012–2015 członek Społecznej Rady Kultury przy Prezydencie Miasta Warszawy[5].
Od lat propaguje afrykańskie kultury w polskich mediach: Jazz Radio (2002–2008), Radio PIN (2008–2013), od października 2014 Polskie Radio RDC; a także w Machinie.
Od połowy lat 90' jako DJ prezentował w warszawskich klubach (Hybrydy, Tygmont, Klub Dziennikarza) muzykę tropikalną: od Indii przez świat arabski, Afrykę i Karaiby.
Kariera muzyczna
Wszechstronny artysta, który wpisał swoją egzotykę do polskiej kultury na stałe, pod koniec lat 80’, biorąc udział w wielu inicjatywach, m.in. współtworzył takie kapele reggae jak Pol-Ska czy Open Daily. Później współpracował z multiinstrumentalistą Włodzimierzem Kiniorskim. W 1993 nagrał właśnie z Orkiestrą Kiniora (Włodzimierz Kiniorski, Radek Nowakowski) album African snow (MC 1993, CD 2000). Teksty autorstwa Mamadou i muzyka Kiniora powstały zimą 93’ w teatrze Witkacego w Zakopanem. W 2007 nagrali wspólnie kolejną płytę Fakira (jako Kinior & Mamadou, Box Music 2007).
Druga połowa lat 90’ to przede wszystkim wieloletnia współpraca z Wojciechem Waglewskim i zespołem Voo Voo. W latach 1995–2001 Mamadou Diouf brał udział w nagraniach albumów Zapłacono (1994) i Rapatapa-to-ja (1995). kolejna kapela z którą Senegalczyk nagrywał i koncertował to Tam Tam Project i Tytus Wojnowicz. Ten zespół wydał dwie płyty: Tam Tam Project (2001) i Sunu music (2005).
Kiedy jego rodak i gitarzysta Pako Sarr przyjechał z Francji do Warszawy w 2007, założyli najpierw zespół Diolof-Man, potem trio Sahel Blues razem z przyjacielem i saksofonistą Grzegorzem Rytką. W duecie z Pako Sarrem napisał muzykę do programu TVP Polonia „Boso przez świat” w 2007 roku.
Śpiewa przede wszystkim w senegalskim języku wolof, czasem po polsku i francusku. Po drodze Mamadou współpracował z innymi zespołami jak Habakuk i zaśpiewał w duecie z Anną Marią Jopek na płytach: Ale jestem (1997) i Jasnosłyszenie (1999), a także z Karoliną Cichą w 2010 roku.
Wraz z Becaye Aw oraz muzykami Kapeli ze Wsi Warszawa: Mają Kleszcz i Wojtkiem Krzakiem Diouf nagrał płytę Dla Anny, ul. Zachodzącego Słońca[6] do słów Bogdana Loebla – poety, autora kilkuset tekstów piosenek i bluesów między innymi dla zespołu Breakout i Tadeusza Nalepy.
W 2014 wraz z saksofonistą Grzegorzem Rytką założył zespół Sama Yoon, z którym w 2016 wydał album Umbada[7].
Ponadto wraz z Fundacją Afryka Inaczej i przyjaciółmi odnowił polskie szlagiery (premiera albumu muzycznego pt. "Warszawa da się lubić" odbyła się 12 grudnia 2013).
Wybrana dyskografia
- Albumy studyjne
| Tytuł | Dane dot. albumu |
|---|---|
| African Snow (Mamadou & Kinior Orchestra) |
|
| Tam Tam Project (Tam Tam Project) |
|
| Sunu Music (Tam Tam Project) |
|
| Dla Anny, ul. Zachodzącego Słońca (Bogdan Loebl & St Africa & Incarnations Wa-wa) |
|
| Fakira (Kinior & Mamadou) |
|
| Umbada (Mamadou & Sama Yoon) |
|
- Notowane utwory
| Tytuł | Rok | Pozycja na liście | Album |
|---|---|---|---|
| RDC [12] | |||
| Warsaw Afrobeat Orchestra – „Close To Far” (gościnnie: Mamadou Diouf) | 2015 | 12 | Wendelu |
- Inne
| Album | Rok | Utwór | Źródło |
|---|---|---|---|
| Voo Voo – zapłacono | 1994 | "Czajnik" (gościnnie: Mamadou Diouf) "Ol Daldi" (gościnnie: Mamadou Diouf) | |
| Voo Voo – Rapatapa-to-ja | 1995 | "Rapatapa-to-ja" (gościnnie: Mamadou Diouf) "Tropikalny list" (gościnnie: Mamadou Diouf) "Mungi doh" (gościnnie: Mamadou Diouf) | [14] |
| Voo Voo – Oov Oov | 1998 | „Dwa w jednym umpa umpa” (gościnnie: Mamadou Diouf) | [15] |
| Fisz – Polepione dźwięki | 2000 | „Balon” (gościnnie: Mamadou Diouf) | [16] |
| C.A.S.A. & Los Amigos – Maczo? | 2000 | „Wszystko spełni się” (gościnnie: Mamadou Diouf) | [17] |
| K.A.S.A. – Za friko | 2002 | „Zrobię tak” (gościnnie: Mamadou Diouf) | [18] |
| Zakopower – Na siedem | 2007 | „W dzikie wino zaplątani” (gościnnie: Mamadou Diouf) | [19] |
| Habakuk – Family Front | 2008 | "Xamadi"(gościnnie: Mamadou Diouf) | [20] |
| Wawa2010.pl | 2010 | "Warszawa jest smutna bez Ciebie" – Karolina Cicha & Mamadou Diouf | [21] |
| Karolina Cicha – Miękkie maszyny | 2012 | "Nasze miejsce"(gościnnie: Mamadou Diouf) | [22] |
| The Bartenders – Szumna Session | 2013 | "Tefes" (gościnnie: Mamadou Diouf) | [23] |
| Caucasus + vol.1: Georgia | 2015 | 'Sisa" – Chveneburebi & Psio Crew & Mamadou Diouf | [24] |
Filmografia
| Tytuł | Rok | Uwagi | Źródło |
|---|---|---|---|
| „Kret” | 2010 | jako Djibril; film fabularny, reżyseria: Rafael Lewandowski | [25] |
Publikacje książkowe
W marcu 2011 Diouf wydał swoją pierwszą książkę w języku polskim, Mała książka o rasizmie, nakładem wydawnictwa Czarna Owca.
W 2010 Fundacja Afryka Inaczej wydała książkę, Afryka w Warszawie: dzieje diaspory Afrykańskiej nad Wisła, pod redakcja Pawła Średzińskiego i Mamadou Diouf'a. Książka otrzymała rok później nagrodę „Stołek” Redakcji „Gazety Stołecznej”[26].
W 2011 ukazał się „Afrykański spacerownik po Warszawie”, autorstwa Mamadou Dioufa, wydany przez Fundację „Afryka Inaczej”, przy wsparciu Miasta st. Warszawy.
Przypisy
Bibliografia
- Katarzyna Zacharska: Ludzie trzeciego sektora. ludziesektora.ngo.pl. [dostęp 2015-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-24)]. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Blog Mamadou Dioufa. afryka.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-08)].
- https://www.youtube.com/channel/UCbKzeDY9Z9b9A3kR_-WoTSQ