Maksymilian Goldberg
Maksymilian Goldberg (ur. 25 grudnia 1895 w Warszawie, zm. 12 sierpnia 1942 tamże[1]) – polski architekt pochodzenia żydowskiego[2].
| Data i miejsce urodzenia | 25 grudnia 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 12 sierpnia 1942 |
| Narodowość | polska, żydowska |
| Alma mater | Politechnika Warszawska |
Życiorys
Studiował architekturę we Lwowie (1912–1914) i Warszawie (od 1916), gdzie w 1922 uzyskał dyplom z architektury monumentalnej[3]. Od 1916 pracownik Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości[3]. Współzałożyciel Stowarzyszenia Architektów Polskich. Często współpracował z Hipolitem Rutkowskim. Jego projekty noszą cechy stylu zwanego funkcjonalizmem[4]. Był kuzynem pisarki Ireny Krzywickiej, dla której zaprojektował tzw. Szklany Dom w Podkowie Leśnej[5].
Współautor (wraz z Hipolitem Rutkowskim) budynku Domu Prasy (drukarnia i siedziba redakcji koncernu prasowego Dom Prasy S.A.), zrealizowanego w latach 1927–1929 z wykorzystaniem istniejącej zabudowy kompleksu fabryki Towarzystwa Akcyjnego Warszawskiej Fabryki Dywanów, uważanego w momencie powstania za jedną z najciekawszych realizacji polskiej architektury nowoczesnej[6]. Autor lub współautor domów przy ul. Marszałkowskiej 8 oraz 56, Sandomierskiej 7, Skolimowskiej 6 i Narbutta 1, a także przebudowy w latach 1925–1927 Dworku Grochowskiego[1][7].
Do jego dorobku należą także zrealizowane na warszawskiej Saskiej Kępie:
- dom wielorodzinny przy ul. Walecznych 34 (wspólnie z Hipolitem Rutkowskim, ok. 1936)[8];
- dom wielorodzinny przy ul. Jana Styki 22 (ok. 1935-1937)[9];
- kamienica Wolframów przy ul. Paryskiej 3 (wspólnie z Hipolitem Rutkowskim, ok. 1935)[10];
- willa podwójna Wohlów i Kutrzebów przy ul. Bajońskiej 3/5 (wspólnie z Hipolitem Rutkowskim, 1935-1936)[11][12].
Wśród jego projektów zrealizowanych poza Warszawą były m.in. willa Ireny Krzywickiej w Podkowie Leśnej, dom Muhsamów we Włocławku, urząd pocztowy we Włocławku i Baranowiczach oraz przebudowa fabryki mgr Klawe w Drwalewie[3].
Był przewodniczącym komitetu redakcyjnego czasopisma „Architektura i Budownictwo”[3]. Autor licznych artykułów w prasie fachowej[1].
Zginął w getcie warszawskim[13].
Upamiętnienie
W sierpniu 2013 Rada m.st. Warszawy przyjęła uchwałę dotyczącą dębu stojącego przed gmachem przy ul. Styki 22, zaprojektowanym przez Maksymiliana Goldberga. Drzewo ustanowiono pomnikiem przyrody i nadano mu imię: Dąb Maksymiliana Goldberga[14].