MLS is Back Tournament

Sezon Major League Soccer 2020, 25. sezon najwyższej profesjonalnej ligi piłkarskiej w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, rozpoczął się 29 lutego 2020 r. 12 marca sezon został zawieszony z powodu pandemii COVID-19 w Ameryce Północnej, po anulowanie kilku meczów. W momencie odwołania wszystkie 26 drużyn rozegrało dwa mecze ligowe. 19 marca zawieszenie przedłużono do 10 maja^[1], a 17 kwietnia ponownie przedłużono do 8 czerwca^[2]. 1 maja liga ogłosiła, że 6 maja gracze mogą wznowić indywidualne treningi na świeżym powietrzu w obiektach MLS^[3]. Pandemia COVID-19 jest pierwszą przerwą w rozgrywkach w sezonie zasadniczym od sezonu 2001, w którym wiele meczów pod koniec sezonu regularnego zostało odwołanych z powodu ataków z 11 września.

Turniej został ogłoszony przez Major League Soccer 10 czerwca 2020 r.^[4] Drużyny mogły rozpocząć podróż na Florydę 24 czerwca, choć mogły przybyć nie później niż siedem dni przed pierwszym meczem.^[5] W turnieju zaplanowano 54 mecze (później zredukowane do 51 po wycofaniu się FC Dallas) rozgrywane przez 26 dni, wszystkie rozgrywane za zamkniętymi drzwiami bez widzów w ESPN Wide World of Sports Complex w Bay Lake na Florydzie.

26 zespołów zostało pierwotnie podzielonych na sześć grup w oparciu o ich konferencję, przy czym jedna grupa zawierała sześć zespołów, a pięć zawierało cztery zespoły. Każda drużyna rozegra trzy mecze w fazie grupowej, a wyniki będą liczone do klasyfikacji w sezonie zasadniczym 2020 MLS. Jednak po wycofaniu się FC Dallas i Nashville SC z turnieju, 9 lipca 2020 r. ogłoszono zmienioną strukturę fazy grupowej. Turniej został podzielony na sześć grup po cztery, a Chicago Fire przeniosło się z grupy A do B.^[6]

Po fazie grupowej do fazy pucharowej awansowało szesnaście drużyn: dwie najlepsze drużyny z każdej z sześciu grup oraz cztery najlepsze zespoły zajmujące trzecie miejsce. Faza pucharowa zakończyła się finałem turnieju 11 sierpnia. Jeśli mecz pucharowy był remisowy, do wyłonienia zwycięzcy stosowano rzuty karne (nie rozgrywano dogrywki).^[7]

Podczas turnieju zespoły mogły wystawić maksymalnie dwanaście rezerwowych, co stanowi wzrost w stosunku do zasady MLS o siedem. Dodatkowo, zezwolono zespołom na dokonanie do pięciu zmian w meczu, po tymczasowej zmianie Przepisów Gry przez IFAB w celu zmniejszenia wpływu przeciążenia meczów spowodowanego pandemią. Jednak każda drużyna miała tylko trzy możliwości dokonania zmian, z wyjątkiem tych dokonanych w przerwie.

Mistrzowie MLS to Back Tournament zakwalifikowani do Ligi Mistrzów CONCACAF 2021. W ramach jednorazowej zmiany miejsce to zastąpiło to, które zwykle przyznaje się mistrzowi konferencji sezonu zasadniczego, który nie zdobył Tarczy Kibiców. Miejsce zostało przyznane niezależnie od tego, czy mistrz pochodził ze Stanów Zjednoczonych czy Kanady. Gdyby zwycięzcy z Kanady, nadal brali udział w Mistrzostwach Kanady w 2020 roku.[13] Turniej zawierał również pulę nagród o wartości 1,1 miliona dolarów dla graczy, aby zdobyć dodatkowe bonusy.

Po turnieju wznowiono sezon regularny MLS ze zmienionym harmonogramem, który zakończy się playoffami.

Na zakończenie turnieju przyznano następujące nagrody:

• Zawodnik turnieju: Sebastián Blanco (Portland Timbers)^[59]
• Złoty but: Diego Rossi (Los Angeles FC)^[60]
• Złota rękawica: Andre Blake (Philadelphia Union)^[61]
• Młody zawodnik turnieju: Diego Rossi (Los Angeles FC)^[62]
• Bramka turnieju: Andy Polo (Portland Timbers)^[63]
• Obrona turnieju: Steve Clark (Portland Timbers)^[64]

Złoty But został przyznany królowi strzelców turnieju. Jeśli wielu graczy miało tyle samo strzelonych bramek, czynnikiem decydującym o losie nagrody była liczba asyst. Audi przekazało 10 000 dolarów akademii klubu zwycięskiego gracza.^[65] Zawodnik Turnieju, Złota Rękawica i Młody Zawodnik Turnieju zostali wyłonieni na podstawie głosowania mediów (75%) i fanów (25%). Bramka i obrona turnieju zostały określone przez redakcję MLSsoccer.com, która wyłoniła ośmiu kandydatów, a ostateczny wynik został wybrany w głosowaniu fanów online.^[65]

Media wybrały najlepszych jedenastu zawodników turnieju w układzie 4–3–3.^[65]

Wszystkie mecze turnieju zostały wyprodukowane przez ESPN jako nadawcę prowadzącego i były transmitowane przez partnerów medialnych Major League Soccer w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i na całym świecie. Zgodnie z protokołami zdrowotnymi, niewielu członków personelu ESPN miało dostęp w terenie, pracownicy produkcyjni na miejscu zostali podzieleni na mniejsze grupy, a wszystkie gry były wywoływane zdalnie (przy czym gry ESPN były wywoływane z centrali sieci w Bristolu). ESPN zdecydowało się nie używać symulowanego hałasu tłumu do swoich transmisji, zamiast tego kładąc nacisk na „ulepszony” dźwięk w grze za pomocą mikrofonów osadzonych w terenie (Fox Sports i Univision / TUDN stwierdziły, że w przeciwieństwie do tego użyją sztucznego hałasu tłumu, a Fox oferuje opcje dźwięku tłumu w internetowych strumieniach meczów).^[67] ESPN używało 33 kamer każda na trzech polach, a także używało kamer dronów do ujęć lotniczych. W miejscu trybun na każdym polu wzniesiono dużą ścianę, która służyła do wyświetlania logo sponsorów w grze.^[68] Jon Champion i Taylor Twellman służyli jako główny zespół transmisji turnieju ESPN, podczas gdy Adrian Healey i Alejandro Moreno oraz Steve Cangialosi i Shep Messing komentowali wybrane mecze, a Stefano Fusaro pełnił funkcję reportera na miejscu we wszystkich meczach. Wszystkie mecze Fox Sports komentowali John Strong i Stuart Holden, podczas gdy Rob Stone, Alexi Lalas i Maurice Edu prowadzili pokazy przedmeczowe i pomeczowe dla wybranych meczów.