Ludwik Baba

Data urodzenia Ludwika Baby nie jest znana, wiadomo że pochodził z chrześcijańskiej rodziny^[1]. Odbył podróż do Hiszpanii i Rzymu z Ludwikiem Sasadą^[3]. W drodze powrotnej z Europy przebywał w Manili^[1]. Po okresie wzmożonej działalności misyjnej Kościoła katolickiego, gdy w 1613 roku siogun Hidetada Tokugawa wydał dekret, na mocy którego zakazano praktykowania i nauki religii, a pod groźbą utraty życia wszyscy misjonarze mieli opuścić Japonię, rozpoczęły się trwające kilka dziesięcioleci krwawe prześladowania chrześcijan^[4]. Grupa, do której należał Ludwik Baba, padła ofiarą nienawiści skierowanej przeciw wierze katolickiej i tym, którzy nie podporządkowali się dekretowi Hidetady Tokugawy^[4]. Aresztowano go w Nagasaki wraz z ojcem Ludwikiem Sotelo i Ludwikiem Sasadą, gdy powracał do ojczyzny^[1]. Zamknięci byli w więzieniu na terenie miasta Ōmura^[1] i tam Ludwik Baba przyjęty został do zakonu franciszkanów jako tercjarz^[5]. 24 sierpnia wydano wyrok śmierci, który wykonano następnego dnia w Shimabarze^[6][1]. Na wolnym ogniu stosów spalono trzech misjonarzy: Michała Carvalho SJ, Piotra Vázqueza OP, Ludwika Sotelo OFM i dwóch japońskich franciszkanów Ludwika Sasadę oraz tercjarza Ludwika Babę^[7][1].

7 lipca 1867 roku papież Pius IX beatyfikował Alfonsa z Navarrete i 204 towarzyszy, zabitymi za wyznawanie wiary w krajach misyjnych, wśród których był Ludwik Baba^[8]. Śmierć męczenników upamiętnia obelisk wystawiony w Ōmurze^[9].

Dies natalis jest dniem, kiedy w Kościele katolickim obchodzone jest wspomnienie liturgiczne błogosławionego^[6].

• męczennicy japońscy
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• wolność religijna