Ludwig Zimmerer
Ludwig Zimmerer (ur. 1924 w Augsburgu[1], zm. 18 września 1987 w Krakowie) – niemiecki dziennikarz, korespondent zachodnioniemieckich mediów w Polsce, a także kolekcjoner sztuki ludowej.
| Data i miejsce urodzenia | 1924 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 18 września 1987 |
| Zawód, zajęcie | dziennikarz |
| Odznaczenia | |
 | |
Życiorys
W 1956 został pierwszym po II wojnie światowej korespondentem z Niemiec Zachodnich akredytowanym w Polsce. W tym samym roku przyjechał do Polski, gdzie zamieszkał na stałe[2]. Przez ponad 20 lat mieszkał w Warszawie na Saskiej Kępie[3]. Pracował początkowo dla gazety „Die Welt”, od 1961 dla telewizji ARD i radia Norddeutscher Rundfunk[2]. Zajmował się także tłumaczeniami z języka polskiego na język niemiecki[1], m.in. utworów scenicznych Sławomira Mrożka[4], Stanisława Grochowiaka i Bohdana Drozdowskiego.
Był kolekcjonerem dzieł sztuki ludowej i nieprofesjonalnej, m.in. obrazów Bazylego Albiczuka[5]. Stworzył największy tego rodzaju zbiór prywatny w Polsce (około 5 tys. przedmiotów), zawierający m.in. obrazy, rzeźby, tkaniny[2]. Jego pasji w 1978 Andrzej Wajda poświęcił film dokumentalny Zaproszenie do wnętrza[6]. W swoim testamencie Ludwig Zimmerer wyraził wolę oddania kolekcji właściwej instytucji muzealnej. W 2009 jej część została przekazana do Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie[7].
W 2013 prezydent Bronisław Komorowski, za wybitne zasługi we wspieraniu przemian demokratycznych w Polsce, za dawanie świadectwa prawdzie o sytuacji w Polsce w czasie stanu wojennego, za osiągnięcia w działalności dziennikarskiej i na rzecz zbliżenia polsko-niemieckiego, pośmiertnie odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[8][9].
Był mężem Joanny Olczak-Ronikier i ojcem Katarzyny Zimmerer.