Lubuczewo
Lubuczewo (kaszb. Lëbùczewò[5], niem. Lübzow) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Redzikowo[4][6]. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 213, od której odbija droga powiatowa do Rowów i Kluk.
| wieś | |
 Pałac w Lubuczewie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | 467[2] |
| Strefa numeracyjna | 59 |
| Kod pocztowy | 76-200[3] |
| Tablice rejestracyjne | GSL |
| SIMC | 0750770[4] |
Położenie na mapie gminy Redzikowo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu słupskiego  | |
 54°32′10″N 17°04′31″E/54,536111 17,075278[1] | |
W latach 1945–54 siedziba gminy Lubuczewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Nazwa
Nazwa, wzmiankowana po raz pierwszy w 1628, ma genezę słowiańską i charakter dzierżawczy. Powstała przez dodanie do nazwy osobowej *Lubucz (= Lubiesz?) formantu -ewo[7]. Friedrich Lorentz odnotował formy nazwy w lokalnych gwarach słowińskich: Lȧ̃bʉčɵvɵ[8], Lä̀bʉčɵvɵ[9] – wraz z nazwami mieszkańców: Lȧ̃bʉčȯu̯n : Lä̀bʉčȯu̯n, Lȧ̃bʉčȯu̯nkă : Lä̀bʉčȯu̯nkă „lubuczewianin, lubuczewianka”[10][9]. Nazwa niemiecka jest adaptacją fonetyczną pierwotnej nazwy słowiańskiej[7].
Rada Języka Kaszubskiego proponuje kaszubską formę Lëbùczewo[11].
Zabytki
- pałac w stylu francuskiego renesansu z początku XIX wieku, parterowy o ciemnopomarańczowych elewacjach i jasnych obramowaniach okien, podwyższony attykami wystawek i narożną wieżą o ściętym hełmie czterospadowym. W otoczeniu pozostałości parku z pomnikowym drzewostanem i stawem[12].