Louise Glück

poetka amerykańska, noblistka

Louise Elisabeth Glück (ur. 22 kwietnia 1943 w Nowym Jorku, zm. 13 października 2023 w Cambridge[1]) – amerykańska poetka i eseistka. Laureatka Nagrody Pulitzera w dziedzinie poezji w roku 1993, Nagrody Bollingena w roku 2001, amerykańskiej National Book Award w roku 2014 oraz Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w roku 2020[2][3].

Louise Glück
Ilustracja
Imię i nazwisko

Louise Elisabeth Glück

Data i miejsce urodzenia

22 kwietnia 1943
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

13 października 2023
Cambridge

Narodowość

amerykańska

Język

angielski

Alma Mater

Uniwersytet Columbia

Dziedzina sztuki

poezja (nie uzyskała tytułu)

Ważne dzieła
Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie literatury
National Book Award
Nagroda Pulitzera w dziedzinie poezji

Od września 2004 roku do 2023 roku writer in residence i wykładowczyni na Yale University[4][5].

Życiorys

Urodziła się w Nowym Jorku i wychowała na Long Island jako druga z trzech córek Daniela i Beatrice (z domu Grosby). Matka Glück miała rosyjsko-żydowskie pochodzenie, a jej dziadkowie ze strony ojca, węgierscy Żydzi, wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych, gdzie ostatecznie byli właścicielami sklepu spożywczego w Nowym Jorku. Jej ojciec był przedsiębiorcą, matka zajmowała się domem. Przed jej urodzeniem zmarła jej starsza siostra, której brak był odczuwalny dla przyszłej noblistki[6][7].

Uczęszczała do Sarah Lawrence College, a następnie w latach 1963–1965 na nowojorski Uniwersytet Columbia[8][9]. Dwukrotnie zamężna: z Charlesem Hertzem (1967) oraz Johnem Dracowem (1977), oba małżeństwa zakończyły się rozwodami[7].

Jej debiutanckim tomem poetyckim był Firstborn z 1968 roku, w którym użyła wielu person wypowiadających się w pierwszej osobie[3][10].

Twórczość

Glück jest autorką wielu książek poetyckich. Jej prace były wielokrotnie doceniane przez krytyków, obok Nagrody Pulitzera w dziedzinie poezji[11] (1993), Nagrody Bollingena (2001)[12] i amerykańskiej National Book Award (2014)[13] otrzymała m.in. nagrodę książkową Los Angeles Timesa (2012)[14] oraz Nagrodę Tranströmera (2020)[15].

Wiersze Glück rzadko zawierają rymy, wiele z nich opiera się na powtórzeniach, dominuje tryb pierwszoosobowy. Tematyka poezji Glück często inspirowana jest wydarzeniami z jej życia osobistego. Poetka koncentruje się na traumie, wielokrotnie pisała o śmierci, stracie, odrzuceniu, niepowodzeniach w związkach oraz próbach uzdrowienia i odnowy[16].

Na język polski poezję Louise Glück przekładała Julia Hartwig – trzy wiersze (Eros, Czas i Baśń) znalazły się w tomie pt. Dzikie brzoskwinie. Antologia poetek amerykańskich[17], a także Natalia Malek[18], jednakże znaczna część twórczości poetki nie jest dostępna w języku polskim.

Publikacje

Zbiory poetyckie

Wydania broszurowe

Zbiory prozy

Przypisy

Linki zewnętrzne