Lotniskowce typu Midway

Lotniskowce typu Midwayamerykańskie lotniskowce, które zostały wprowadzone do służby w US Navy tuż po zakończeniu II wojny światowej i służyły w niej aż do początków lat 90. Ogółem zbudowano trzy okręty tego typu, a budowę trzech kolejnych przerwano po zakończeniu wojny[2].

Lotniskowce typu Midway
ilustracja
Kraj budowy

 Stany Zjednoczone

Użytkownicy

US Navy

Stocznia

Newport News Shipbuilding
Brooklyn Navy Yard[1]

Wejście do służby

1945

Zbudowane okręty

3

Okręty w służbie

0

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

docelowa:
45 000 długich ton
po modernizacji:
64 000 długich ton

Długość

na linii wodnej: 275 m
całkowita: 295 m

Szerokość

37 m

Zanurzenie

10 m

Napęd

turbiny parowe o mocy 212 000 shp połączone z 4 wałami

Prędkość

33 węzły

Załoga

4 104 ludzi

Uzbrojenie

docelowe:
18 × Mk 12 127 mm
84 × Bofors 40 mm Mk1/Mk2
68 × Oerlikon 20 mm
po modernizacji:
2 × RIM-7 Sea Sparrow
2 × Phalanx CIWS

Wyposażenie lotnicze

docelowe:
130 samolotów
po modernizacji:
45–55 samolotów

Historia

Okręty zostały zaprojektowane jako ciężkie lotniskowce o wyporności 45 000 długich ton, większe o połowę od okrętów poprzedniego typu Essex. Duża wielkość umożliwiła zainstalowanie silniejszego uzbrojenia i pancerza. Nowe, wielkie lotniskowce były w stanie pomieścić do 137 samolotów (w porównaniu do najwyżej 100 na okrętach typu Essex).

Budowę rozpoczęto w 1943 roku. Pierwsze dwa okręty – USS „Midway” i USS „Franklin D. Roosevelt” weszły do służby w październiku 1945 roku. Trzeci USS „Coral Sea” – w październiku 1947 roku. Pierwszy okręt został nazwany na pamiątkę bitwy pod Midway, drugi na cześć prezydenta Franklina D. Roosevelta, a trzeci – na pamiątkę bitwy na Morzu Koralowym.

W latach powojennych okręty były nieustannie modernizowane, aby umożliwić obsługę większych samolotów odrzutowych. Najbardziej rzucającą się w oczy zmianą było poszerzenie pokładu i zastosowanie pokładu do lądowania odchylonego w lewo od osi podłużnej okrętu, został on ponadto wzmocniony. Stopniowo pomniejszano również baterię tradycyjnych dział przeciwlotniczych, zastępując ją w końcu rakietami Sea Sparrow[3] i kilkoma automatycznymi systemami artyleryjskimi przeznaczonymi do niszczenia pocisków przeciwokrętowych i samolotów przeciwnika na bardzo krótkich dystansach – Phalanx CIWS[3]. W wyniku kolejnych modernizacji wyporność okrętów przekroczyła 65 000 długich ton[3]. Zmodernizowane lotniskowce służyły w pierwszej linii wykonując te same zadania co nowsze, większe superlotniskowce typów: Forrestal i Nimitz.

Znaczącym ograniczeniem wynikającym z mniejszej wielkości była niemożność przenoszenia myśliwców F-14 Tomcat (dlatego na lotniskowcach typu Midway ich rolę pełniły mniejsze F/A-18A Hornet) oraz samolotów do zwalczania okrętów podwodnych S-3 Viking (te z kolei zastępowane tu były przez śmigłowce SH-3H Sea King).

USS „Franklin D. Roosevelt” został wycofany w roku 1977, natomiast dwa pozostałe okręty służyły aż do wczesnych lat 90. Po zakończeniu służby w US Navy lotniskowce: USS „Franklin D. Roosevelt” i USS „Coral Sea” zostały pocięte na złom, natomiast USS „Midway” jest obecnie okrętem-muzeum[4] w San Diego.

Ukończone okręty typu Midway

OznaczenieNazwaZdjęcieWejście do służbyWycofanie ze służby
CV-41Midway 10 września 194511 kwietnia 1992
CV-42Franklin D. Roosevelt 27 października 194530 września 1977
CV-43Coral Sea" 1 października 194726 kwietnia 1990

Dane techniczne okrętów w momencie wycofania ze służby

USS „Franklin D. Roosevelt” (CV-42)

Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

USS „Coral Sea” (CV-43)

  • Wyporność: 65 200 długich ton
  • Długość: 305,7 m
  • Szerokość: 72 m
  • Zanurzenie: 10,7 m
  • Uzbrojenie: 3 zestawy artyleryjskie obrony bezpośredniej Phalanx CIWS
  • Prędkość: 33 w
  • Moc: 212 000 shp (158 MW)
  • Napęd: 4 śruby; turbiny
  • Samoloty: 65

USS „Midway” (CV-41)

  • Wyporność: 69 873 długich ton
  • Długość: 297,5 m
  • Szerokość: 80,3 m
  • Zanurzenie: 10,7 m
  • Uzbrojenie: 2 ośmioprowadnicowe wyrzutnie rakiet przeciwlotniczych RIM-7 Sea Sparrow i 2 zestawy artyleryjskie obrony bezpośredniej Phalanx CIWS
  • Prędkość: 33 w
  • Moc: 212 000 shp (158 MW)
  • Napęd: 4 śruby; turbiny
  • Samoloty: 75

Przypisy

Bibliografia

  • Norman Friedman: U.S. Aircraft Carriers: An Illustrated Design History. Annapolis: Naval Institute, 1983. ISBN 0-87021-739-9.

Linki zewnętrzne