Linia kolejowa nr 65

Koncepcja budowy linii Łazy – Kiwerce powstała w latach 20. XX wieku. Jej celem było dostarczanie węgla kamiennego wewnątrz terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – z polskiej części Górnego Śląska na Wołyń oraz zwiększenie gęstości linii kolejowych w południowej części dawnej tzw. Kongresówki, na której przed I wojną światową obowiązywał zakaz budowy linii kolejowych. Inwestycja ta nie została jednak wówczas zrealizowana^[3]. Dopiero w latach 1976–1979 zbudowano ww. linię do obsługi importu rudy żelaza z Krzywego Rogu do Huty Katowice oraz eksportu polskiej siarki i węgla do Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.

Linia wybudowana została przez teren Roztoczańskiego Parku Narodowego pomimo negatywnego stanowiska Państwowej Rady Ochrony Przyrody. Została oddana do użytku 30 listopada 1979 r.

Po przemianach polityczno-ekonomicznych w 1989 r. i rozpadzie Związku Radzieckiego linia przeżywała kryzys przewozowy. W 2001 r. została przekazana pod zarząd spółki PKP LHS.

Od kilkunastu lat planowane jest szersze wykorzystanie linii dla perspektywicznego połączenia kolejowego Europa–Azja. W 2017 r. były minister infrastruktury Jerzy Polaczek w związku z tym wystąpił z interpelacją ws. wydłużenia linii LHS do portów rzecznych w Gliwicach i Kędzierzynie-Koźlu, co miałoby ułatwić przeładunek towarów transportowanych z Azji i podnieść atrakcyjność linii LHS^[4].

Od 2017 do końca 2019 roku PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa analizowała możliwość elektryfikacji linii na całej długości z wykorzystaniem napięcia prądu stałego lub przemiennego^[5][6].

W kwietniu 2017 roku PKP LHS wspólnie z kolejami ukraińskimi podpisały list intencyjny dotyczący współpracy w celu elektryfikacji na prąd przemienny odcinka Kowel - Izow - Hrubieszów^[7][8]. Na początku maja 2021 roku rozpoczęto prace przygotowawcze^[9], a w sierpniu rozpoczęto pierwsze stawianie słupów^[10]. PKP LHS zrezygnowało jednak z tych planów^[11].

W latach 1990–2000 linia LHS była wykorzystywana do przewozów pasażerskich. Jeździły nią pociągi dalekobieżne do Rosji i na Ukrainę. Początkowo była to jedna para pociągów pospiesznych relacji Moskwa – Olkusz – Moskwa, kursująca co drugi dzień. W 1993 r. ofertę rozszerzono o parę pociągów relacji Lwów – Zamość Północny i Moskwa – Zamość Północny. W 1994 r. pociągi pasażerskie na linii LHS kursowały jedynie raz w tygodniu w relacji Olkusz – Charków – Olkusz. Od połowy lat 90. XX wieku pociągi jeździły sporadycznie na zarządzenie jako specjalne.

Do obsługi przewozu osób na linii kolejowej nr 65 wybudowano perony na stacjach Hrubieszów i Olkusz oraz przystanki osobowe: Zamość Północny, Wola Baranowska i Sędziszów Północny. Odprawa celna i paszportowa pasażerów odbywała się na stacji granicznej w Hrubieszowie.

W Sieciowym Rozkładzie Jazdy Pociągów pociągi pasażerskie kursujące po linii LHS uwzględnione były w tabeli nr 104. 28 lutego 2022 roku po torach LHS przejechał do stacji Olkusz specjalny pociąg pasażerski z uchodźcami uciekającym z terenów Ukrainy w wyniku inwazji Rosji^[12][13]. Pociągi pasażerskie z Ukrainy kursowały w pierwszym tygodniu marca 2022 roku^[14].

• Širokorozchodná trať (ŠRT)
• Linia kolejowa Čop – Čierna nad Tisou ŠRT

• Tomasz Ciemnoczułowski: Szerokim torem LHS. Łódź: Dom Wydawniczy Księży Młyn, 2009. ISBN 978-83-61253-34-1. Brak numerów stron w książce
• Adam Mazur. 25 lat LHS. „Świat Kolei”, 5 2005. Łódź: EMI-Press. ISSN 1234-5962. brak numeru strony
• Adam Mazur. 25 lat LHS cz. 2 – Tabor trakcyjny. „Świat kolei”, 6 / 2005. Łódź: EMI-Press. ISSN 1234-5962. brak numeru strony

• PKP LHS
• LHS.pl