Liścionos okazały

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego nazwał w 1797 roku niemiecki przyrodnik Peter Simon Pallas nadając mu nazwę Vespertilio hastatus^[2]. Holotyp pochodził z Surinamu^[13].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają trzy podgatunki^[14]. Podstawowe dane taksonomiczne podgatunków (oprócz nominatywnego) przedstawia poniższa tabelka:

• Phyllostomus: gr. φυλλον phullon „liść”; στομα stoma, στοματος stomatos „usta”^[17].
• hastatus: łac. hastatus „oszczepowaty, noszący oszczep”, od hasta „oszczep, włócznia”^[18].
• panamensis: Panama^[19].

Liścionos okazały występuje w Ameryce Środkowej i Południowej zamieszkując w zależności od podgatunku^[14]:

• P. hastatus hastatus – większość Wenezueli (na wschód od jeziora Maracaibo i na południe od Cordillera de Mérida) do wschodniego Peru, północnej i wschodniej Boliwii, północnego Paragwaju i południowo-wschodniej Brazylii; także wyspy Margarita i Trynidad.
• P. hastatus aruma – znana tylko z miejsca typowego w Taguatindze, w Tocantins, środkowo-wschodniej Brazylii.
• P. hastatus panamensis – od południowego Belize i wschodniej Gwatemali na południe przez Amerykę Środkową, po obu stronach wybrzeża, na północ i zachód od jeziora Maracaibo w północno-zachodniej Wenezueli oraz do zachodniej Kolumbii i zachodniego Ekwadoru.

Długość ciała (bez ogona) 90–124 mm, długość ogona 12–31 mm, długość ucha 26–34 mm, długość tylnej stopy 18–25 mm, długość przedramienia 77–94 mm; masa ciała 55–140 g^[20]. Kariotyp wynosi 2n = 32 i FN = 58^[20]. Chromosom X jest submetacentryczny, a chromosom Y jest akrocentryczny^[20]. Ma również dwa miejsca rDNA i dwa telomery^[20].

Liścionos okazały występuje w lasach i na terenach poprzerzynanych rozpadlinami. Jest jednym z największych liścionosów. Jest drapieżny i poluje niemal wyłącznie na drobne kręgowce, takie jak myszy, ptaki i niewielkie nietoperze, a tylko sporadycznie zjada owady i owoce. Nietoperze te zamieszkują w olbrzymich grupach jaskinie i opuszczone budynki. Również grupowo lecą na polowania.

W maju w specjalnych noclegowniach przychodzą na świat młode.

• J.A. Allen. New bats from tropical America, with note on species of Otopterus. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 20 (20), s. 227–237, 1904. (ang.). 
• O. Thomas. New South American small mammals. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninth series. 13 (94), s. 234–237, 1924. DOI: 10.1080/00222932408633035. (ang.). 
• S.L. Williams & H.H. Genoways: Subfamily Phyllostominae. W: A.L. Gardner: Mammals of South America. Cz. 1: Marsupials, Xenarthrans, Shrews, and Bats. Chicago: University of Chicago Press, 2005, s. i–xx, 1–669. ISBN 978-0-226-28240-4. (ang.).