Lepa Radić

partyzantka jugosłowiańskiego ruchu oporu podczas II wojny światowej, Bohater Ludowy Jugosławii

Lepa Svetozara Radić (ur. 19 grudnia 1925 w Gašnicy, zm. 8 lutego 1943 w Bosanskiej Krupie) – działaczka i partyzantka jugosłowiańskiego ruchu oporu podczas II wojny światowej, Bohater Ludowy Jugosławii[1].

Lepa Radić
Лепа Радић
Ilustracja
Lepa Radić została powieszona przez niemieckich okupantów
Data i miejsce urodzenia

19 grudnia 1925
Gašnica, Jugosławia

Data i miejsce śmierci

8 lutego 1943
Bosanska Krupa, Chorwacja

Przebieg służby
Lata służby

1941–1943

Siły zbrojne

Narodowa Armia Wyzwolenia Jugosławii

Jednostki

7. kompania partyzancka 2. krajiškiego oddziału NOVJ

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Order Bohatera Narodowego (Jugosławia)

Życiorys

Radić urodziła się 19 grudnia 1925 w wiosce Gašnica w rodzinie bośniackich Serbów. Po ukończeniu szkoły podstawowej w pobliskiej Bistrici uczęszczała do pierwszej klasy kobiecej szkoły rzemiosła w Bosanskiej Krupie i ukończyła szkołę w Bosanskiej Gradišce[2].

Zaczynając od członkostwa w Związku Młodzieży Komunistycznej Jugosławii (SKOJ), w wieku 15 lat wstąpiła do Związku Komunistów Jugosławii.

10 kwietnia 1941 okolice Bosanskiej Gradiški znalazły się pod okupacją faszystowską.

W listopadzie Lepa Radić i inni członkowie rodziny zostali aresztowani przez Ustaszów, ale z pomocą znajomych współpracowników partyzanckich udało jej się wraz z siostrą Darą uciec z więzienia 23 grudnia 1941[3]. Radić postanowiła wówczas służyć jako żołnierka-partyzantka w 7. kompanii partyzanckiej 2. krajiškiego oddziału NOVJ[2].

W lutym 1943 była odpowiedzialna za transport rannych partyzantów po bitwie nad Neretwą do schroniska w Grmech. Podczas walki z 7. Dywizją Górską SS została schwytana przez wroga i przewieziona do Bosanskiej Krupy, gdzie po kilku dniach tortur, została skazana na śmierć przez powieszenie.

Już na szafocie Niemcy zaproponowali, że oszczędzą jej życie, w zamian za nazwiska działaczy partii komunistycznej i lokalizację schronów, ale odmówiła im słowami[4]:

Nie jestem zdrajcą mojego ludu. Ci, o których pytasz, ujawnią się, gdy zdołają wypędzić wszystkich złoczyńców, co do ostatniego.

Lepa Radić miała zaledwie 17 lat, kiedy została publicznie stracona.

Przypisy

Linki zewnętrzne