Kwas sulfaminowy
Kwas sulfaminowy (kwas amidosiarkowy), H2NSO3H – nieorganiczny związek chemiczny, amid kwasu siarkowego.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() próbka związku | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | H3NO3S | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Inne wzory | H2NSO3H, SO2(OH)NH2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Masa molowa | 97,09 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wygląd | biały lub prawie biały, krystaliczny proszek lub kryształy[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Właściwości
Substancja stała, ogrzany powyżej temp. 205 °C ulega stopieniu połączonemu z rozkładem do tlenków siarki, azotu i amoniaku. Słabo rozpuszczalny w wodzie. Tworzy jon obojnaczy, [SO
3]−
[NH
3]+
.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/55/Zwitterion_Structural_Formulae_V.1.svg/254px-Zwitterion_Structural_Formulae_V.1.svg.png)
Otrzymywanie
Otrzymywany jest przez rozpuszczanie mocznika w oleum w wyniku reakcji:
- CO(NH
2)
2 + H
2S
2O
7 → 2H
2NSO
3H + CO
2↑
Zastosowanie
Stosowany do tworzenia pokryć ognioodpornych do tkanin, w garbarstwie, w galwanotechnice oraz w syntezie organicznejinnych związków (np. guanidyny[3]), a także jako środek do polerowania metali i czyszczenia wyrobów ceramicznych, ponadto do impregnacji papieru i rafinacji metali. Znajduje zastosowanie jako substancja podstawowa w acydymetrii, w przemyśle włókienniczym i garbarskim.
Przypisy
Bibliografia
- Bogusław Bobrański, Chemia organiczna
- David A. Shirley, Chemia organiczna, WNT, Warszawa 1968
- Jan Moszew, Chemia organiczna, PWN, Łódź – Warszawa – Kraków 1964
- Encyklopedia techniki. Chemia, Władysław Gajewski (red.), Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1965, OCLC 33835352 .
- R. J. Cremlyn “An Introduction to Organosulfur Chemistry” John Wiley and Sons: Chichester (1996). ISBN 0-471-95512-4