Kurt Birkle

Od 1969 roku pracował w obserwatorium Landessternwarte Heidelberg-Königstuhl w Heidelbergu, później przeniósł się do nowo utworzonego instytutu Max-Planck-Institut für Astronomie w tym samym mieście. Pełnił rolę decyzyjną w sprawie wyboru najlepszego miejsca pod budowę planowanego obserwatorium w rejonie Morza Śródziemnego. Po podjęciu decyzji o budowie obserwatorium na górze Calar Alto w Hiszpanii kierował wraz z hiszpańskimi kolegami jego budową^[1]. Od 1973 do 1998 roku był dyrektorem Niemiecko-Hiszpańskiego Centrum Astronomicznego, które zarządza tym obserwatorium^[2], a jest wspólnym przedsięwzięciem Max-Planck-Institut für Astronomie i hiszpańskiego instytutu Instituto de Astrofísica de Andalucía^[3]. Birkle był także ekspertem w dziedzinie astrofotografii^[4], zajmował się głównie badaniem komet i aktywnych galaktyk. W 1998 roku wrócił do Heidelbergu i poświęcił się całkowicie pracy naukowej. Na emeryturę przeszedł w 2003 roku, choć później zajmował się jeszcze stworzeniem archiwum cyfrowego z płyt fotograficznych z obu obserwatoriów, w których wcześniej pracował^[1]. Zmarł tragicznie w wypadku samochodowym^[2].

W latach 1989–1993 wspólnie z innymi niemieckimi astronomami odkrył 9 planetoid^[5].

W uznaniu jego pracy jedną z planetoid nazwano (4803) Birkle^[4].