Krystyna Szczepańska (śpiewaczka)

Krystyna Maria Szczepańska (ur. 25 stycznia^[1][a] 1917 w Nasielsku, zm. 30 sierpnia 1986 w Warszawie^[2]) – polska śpiewaczka (mezzosopran).

Była drugą z trzech córek Stanisławy i Franciszka Bulak^[3]. Uczęszczała do Gimnazjum Żeńskiego im. Marii Konopnickiej w Łomży, a w 1939 uzyskała dyplom na Wydziale Nauczycielskim Państwowego Konserwatorium Muzycznego w Warszawie. Śpiewu i sztuki aktorskiej uczyła się w latach 1940-1944 u śpiewaka i pedagoga – Stefana Beliny-Skupiewskiego^[2].

Debiutowała w 1947 w Operze Śląskiej w Bytomiu jako Amneris w Aidzie Giuseppe Verdiego. Przez dziesięć lat była jedną z czołowych artystek śląskiej sceny. Od 1957 wchodziła w skład zespołu solistów Opery Warszawskiej do przejścia na emeryturę 1981^[4]. Występowała gościnnie na scenach operowych oraz koncertowych prawie wszystkich krajów Europy. W 1966 rozpoczęła pracę pedagogiczną, obejmując klasę śpiewu w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (w latach późniejszych Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina).

W 1960 występowała w spektaklu telewizyjnym Przygoda Króla Artura^[5]. W 1973 była głównym bohaterem w filmie dokumentalnym Lekcja śpiewu reżyserowanego przez Stanisława Kokesza^[6]. W 1981 współpracowała w filmie dokumentalnym Harniasowa nuta^[7]. W 1984 występowała w filmie dokumentalnym Karol Szymanowski. Stabat Mater^[8].

W repertuarze miała ponad 40 partii operowych, odnosiła także sukcesy w repertuarze oratoryjno-kantatowym; przez wiele lat była jedyną w Polsce mezzosopranową odtwórczynią dzieł oratoryjnych. W 1964 odznaczona Orderem Sztandaru Pracy II klasy^[9].

Jest pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kw.173-6-31)^[10].